Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 118]

Liedeken, voor den Feest-dagh van den Heylighen Vader Franciscus.

Stemme: Philis mijn tweede Siel.

O Seraphiene soet! ontsteckt in mijn gemoet
De minne-vlamme van het Hemels Hof,
Om te verkondigen Franciscus lof,
Die tot soo groote heyligheydt
Gecomen is door diep ootmoedigheydt,
Niet soeckende, dan hier te sijn verneert,
En over de Natuere triumpheert.

Hy wiert op d'aerdtsche dal gebaert in eenen stal,

En liet uyt-schijnen van sijn jonge jeught
Seer schoone straelen der volmaeckte deught,
Wanneer Franciscus heeft veracht
Sijns Vaders erfdeel, en alleen tracht
Te noemen Vader met veel meerder recht
Godt, daer hy was door liefde aengehecht.

Den Patriarch plant op d'aermoey triumphant

[p. 119]

 

Syn Heyligh Oorden, die hy hier in-set

 

Door raden der Evangelische Wet,

 

Soo dat den lieffelijcken geur

 

Oock vloeyde de geheel wereldt deur,

 

En veel begaeven hun onder 't bestier

 

Van desen Seraphienschen Vader hier.

 

Franciscus seer verblijdt vertrock sonder respijt,

 

Om te gaen Predicken het Godd'lijck woordt,

 

Den Sondaer, die in sonden lagh versmoort,

 

Met sulcken groote vierigheydt,

 

Dat Godt weer-hiel sijn strengh rechtveerdigheydt,

 

Daer hy me dreyghde 't Menschelijck geslacht,

 

Het welck is tot beternis gebracht.

 

Siet hoe den jever blaeckt,

 

VVaer door dat wort vermaeckt

 

De Kercke Godts van onsen Leeraer soet,

 

Die met het Broodt der traenen is gevoet;

 

Hy contempleerde dagh, en nacht

[p. 120]

 

De Passi' Christi, daer al sijn gedacht

 

Op stont gevestight, om de liefde groot,

 

Dat Godt wou sterven voor den Mensch de doodt.

 

Dees vlam ontstack soo seer, en brande meer en meer,

 

VVanneer Franciscus op een hooge Feest

 

VViert door 't gebedt getogen in den geest,

 

En op Alverna heeft gesien

 

Tusschen de vleugels van den Seraphien

 

Ons Heer, die aen het Cruys verheven honck,

 

VVaer af hy sijn vyf VVondekens ontfonck.

 

Peyst, wat een soete smert dat penetreerde 't hert

 

Van desen Goddelijcken Phoenix hier,

 

Die stierf door de hitte in dit vier,

 

En sal verrijsen glorieus,

 

Francisce bidt: dat wy victorieus

 

Met u ontfangen inder eeuwigheydt.

 

De Croon, die d'uyt-vercoren is bereyt.

FINIS.