Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken
(1694)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 97]
| |
Sittende in eenen Throon,
Op de wolcken hoogh verheven:
Met veel Heylighen beneven,
Wat visioen soo overschoon,
Deden haecken, ende blaecken,
Het minnelijck gesicht naer 't hemels sticht.
Wanneer sy met groot behaegen
Heeft haer Maeghdelijcke blom,
Vol van liefde op-gedraeghen
Jesus haeren Bruydegom,
Die door dese minne-voncken
Voor sijn Bruydt haer heeft getrouwt,
En daer aen den rinck geschoncken,
Die veel claerder heeft gebloncken
Dan het alder-fijnste gout.
Welcke straelen, quaemen daelen,
In den verborgen gront tot alle stont.
Christus komt aen haer vertoone,
| |
[pagina 98]
| |
Hebbende in sijne handt,
Eene scherpe Doorne-croone,
Met de goude triumphant,
Om Cath'rina een te schencken,
Die haer aengenaemste was,
Maer als sy begonst te dencken,
Dat het gout de min sou krencken,
Wilt de Doorne-croone ras
Hier verkiesen, en verliesen
De goude in den tijdt tot s'wereldts spijt.
Haer teer lichaem sy kastijden,
Met veel Disciplienen swaer,
Dat den vyant seer benijden,
Die haer in het openbaer
Schroomelijck quam te bevechten,
Maer hoort hoe dit reyn gemoet
Haest den wille gonck op-rechten,
Om heel vast aen Godt te hechten,
| |
[pagina 99]
| |
Die door sijne liefde soet,
Komt verthoonen, en soo loonen
Hier desen herden strijt den selven tijdt.
Waer sijt ghy gheweest, ô Heere,
Vraeghde Catharina hem,
Doen my Satan quam tenteere
Met sijn vreesschelijcke stem?
In u hert was 't dat ick ruste,
Antwoordt haer den Bruydegom,
En het hittigh vier uyt-bluste
Der on-suyvere welluste,
Want ghy als de Sonne-blom
Tot my wende in d'ellende,
Die ben het eenigh wit, dat ghy besit.
Naederhandt heeft sy vernomen,
Dat Godt nam haer herte mé,
Die is wederom gecomen,
Brenghende het sijn in sté:
| |
[pagina 100]
| |
Wie sal konnen achterhaelen,
Wat vereeningh hier geschiet?
Laet Raymundus dit vertaelen,
Die door Goddelijcke straelen
Christus in Cathrina siet:
Wiens woorde als hy hoorde,
Scheen van Godts Majesteyt tot hem geseyt.
Jesus heeft oock sijn vyf wonden
In haer lichaem hier gestelt,
Sijnde in hem heel verslonden,
Soo het heyligh leven melt,
Die hy had' aen 't Cruys ontfangen
Naeckende de bitter doodt,
Wanneer dat met soet verlanghen
Haere ziele wierdt omvanghen,
Segghende uyt liefde groot:
Mocht ick sterven, en verwerven
D'omhelsingh meer, en meer van u, ô Heer!
FINIS. |
|