Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Liedeken, Voor den sesden Sondagh naer dry Koninghen.

Stemme: Ces que je vous belle climaine. (ofte) Wel soete Roos, &c.

HOort wat gelijckenis ons wordt gegeven,
En hoe dat af-gebeelt is 't eeuwigh leven,

[p. 67]

 

By 't Mostaert saeyken kleyn,

 

't Beteeckent 't menschen hert,

 

Dat groot naer smert, en pijn,

 

Voor Godt ghevonden wert.

 

Soo ghy voor d'eerste siet in onsen Heere,

 

Sijn Cruys, en lijden sal 't, ô Mensch! u leere,

 

Peyst eens met rijp verstant

 

Hoe kleyn hier 't saeyken is,

 

Maer eenen Boom plaisant, insijn verrijssenis.

 

Door tribulati' komt Godt u beproeven,

 

VVat liefde gy hem draeght, neemt dan genoegen,

 

In tegenheyt, en druck, want desen wint doet hier,

 

Branden tot u geluck, het Hemels minne vier.

 

VVist gy de vrucht van 't lijden t'estimeren,

 

Dat met den tijdt vergaet, en moet passeren,

 

Ghy achten geen verdriet, waer door ons Godt genaeckt,

 

VVant die hy vint verniet, daer in sijn wooningh maeckt.

 

Maer eerst met Na-amant wilt u af-wassen,

[p. 68]

 

En met Sacheus op Godts roep wel passen,

 

Laet naer het wereldts goet u selven t'allen stont,

 

En dan de deught oock doet uyt eenen reynen gront.

 

Stort voor den Heer seer vierich u ghebeden,

 

En als het Mostaert saet doet u vertreden,

 

Soo suldy hebben kracht om voorder op te gaen

 

Het Cruys door Christus macht,

 

Daer ghy moet sterven aen.

 

Spreckt met den Moordenaer d'woort uyt-gelesen:

 

Heer in u rijck, wilt my ghedachtigh wesen,

 

Die hy beloofden ras, met hem het Paradijs,

 

Dat in het Cruys daer was, 't dient tot ons onderwijs.

 

Vreest dan, ô Menschen! niet, maer met verlangen,

 

Wilt altijdt van den Heer u Cruys ontfanghen,

 

VVaer in dat wordt vertoont, het eeuwigh leven hier,

 

Daer Godt ons mede kroont in droefheyt, en dangier.

FINIS.