Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 8]

Een ander kers-liedeken.

Stemme: Mijn Siel die queelt: (ofte) O Maget schoon.

O Soeten nacht, soo lanck, soo lanck verbeyt!
Waer in Godts Majesteyt
Van sijnen Throon af-daelt, door liefde on-bepaelt,
Die eeuwigh is: wordt in den tijdt gheboren,
En soeckt het schaepken, datter was verloren,
Op d'aerd'sche dal, daer hy dit vinden sal.

De Herders wiert de tijdingh eerst ghebracht,

Wanneer sy hielen wacht,
Hier over haere vee, en hoorden in die stee
Met groote vreught van d'Engelen verkonden,
Dat in wat doeckxkens lach een kint ghewonden,
En van ons al, den Herder wesen sal.

Zy sijn dan in het schijnen van de Maen

Naer Bethlehem ghegaen,
Daer Coridon eerst vindt, het nieuw gheboren kint,

[p. 9]

 

Dat jeder gonck sijn kleyne gieftjens draeghen,

 

Waer in Maria nam seer groot behaeghen,

 

En heeft hun al, ontfanghen in den stal.

 

De Herderkens die hebben 't Kintjen soet

 

Daer minnelijck ghegroet,

 

En sijn ghebenedijt, soo dat sy heel verblijt

 

Vertrocken, als de dry Koninghen samen

 

Met eene Sterre uyt den Oosten quamen,

 

Om triumphant, te doen hem offerant.

FINIS.