Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 1]

Het eerste deel voorts-brenghende nieuwe kers-liedekens tot Danck-baerheydt van de Mensch-wordinghe Christi.

[p. 3]

Liedeken van de Gheboorte Christi in het Stalleken van Bethlehem.

Stemme: Hoe lanck is het wel gheleden? Aldersoetste Enghelin.

[T] KIndeken is nu gheboren,
In het Heyligh Bethlehem,
Dat te niet doet 't Vaders thoren,
[E]n ons sonden neemt op hem,
[S]oo de Enghelen verconden
[A]en de Herders op het velt;
[W]elck sy hebben ghevonden,
[M]et wat doeckxkens om-ghewonden,
[I]n een Kribbeken ghestelt:

[p. 4]

 

En sal heden gheven vreden,

 

Voor 't Menschelijck gheslacht, Door sijne macht.

 

Die aen Moyses quam verthoonen,

 

Op den Bergh China hier,

 

Sien wy in den Stal nu woonen,

 

Niet als een verslindent vier,

 

Maer hy komt; ô Mensch! verschijnen,

 

Met het kleet van ons Natuer,

 

En sal doen gheheel verdwijnen,

 

Alle droefheydt, smert, en pijnen,

 

In dees aen-ghenaeme uer,

 

Waer naer trachten, de gheslachten,

 

Eertijdts van Israël, om 't lanck uyt-stel.

 

Breckt ghy, hoogh verheven Wolcken,

 

Riepen de Out-Vaders al.

 

Dat af kome, die de Volcken,

 

Met sijn Bloedt verlossen sal!

 

Mochten wy u hier aen-schouwen,

[p. 5]

 

Sonne der Rechtveerdigheydt!

 

Daer op staet ons vast betrouwen,

 

Wilt u aerde dan erbouwen,

 

En verlicht de duysterheyt,

 

Van het Lijden, in verblijden,

 

Ach! wordt, ô grooten Heer, een Kintjen teer.

FINIS.