Maas-Sluysse meeuwe-klagt,
(1735)–Frank Metaal–
Auteursrechtvrijbehelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is
Op deze nieuwe voys.1.
O Wat hebben Godes Kind'ren
Hier al stribb'ling op haer pad,
O wat komt 'er al verhind'ren,
| |
[pagina 148]
| |
 O hoe glipperig en glad
Is den weg al om te gaen
Die haer word gewesen aen,
In 't begin,
Is 't gewin
Niet gelegen
Maer op 't eynd van de Loopbaen.
2. O hoe menig wel beginne!
Die ter zijde wijken af,
Om dat sy het soo bevinne,
Als men haer te kenne gaf,
Want zy meende 't is soo quaed
Niet, als het voor oogen sta,
Nu zy sien, Weinig lien,
| |
[pagina 149]
| |
En veel hegge,
Meenig weer te rugge gaat.
3. Haar's de weg wel aangewezen,
Maar zy dagten niet soo smal,
Soo vol heuvels en vol vreese,
En daar toe een kleyn getal,
Die dit duyreven bestaan,
Noch met zak en pak belaan?
Dese saak heeft geen smak
Aan veel menschen,
Die meest zoeken breede paan.
4. Sou men soo een weg verkiezen,
Die soo ongemakkelyk leyt?
Want men moet daar al verliesen,
Want de Wereld lieft en vleyt?
En men word noch zeer gehaat,
En gelastert en bepraat,
Door de tong, Van de jonge, en oude,
Die zy bruyken veel smaat.
5. Mogt het daar noch maar by ende,
Neen, zy zien al meer te moet,
Als het lasteren en schenden?
Want het kost noch veeltys goed,
Vol elendigheid en wee,
Ia wel licht het leven mee,
Soo te treen, Met geween,
Al zijn leden,
Daar toe zijnder veel niet ree.
6. Maar zy willen liever wand'len,
Daar vermaakt en vreugde is,
Want daar valt veel te verhand'len,
En men raakt licht aan den dis,
Eete, drinken met playzier;
| |
[pagina 150]
| |
Overvloedig Wijn en Bier,
Niet te myjen, speelen ryjen,
Of met 't Iacht,
Daer men dan maekt goede zier.
7. Mooye kleeren mag men dragen,
En dat geeft ook groot vermaek
Om malkander te behagen,
Dit's een aengename zaek,
Hier door word het vlees gekust,
En de swarigheid geblust,
Want het vleysch, moet sijn eysch
Hier door hebben,
Dus soo leeft men best gerust.
8. Zou men swarigheid gaen maken,
Om dat namaels sal geschien,
Heel de wereld zou haer laken,
En men bleef schier maer allien
O de tyd schijnd haer seer lang!
Zou ze dan nog valle bang,
Neen O neen, al 't gesteen
Moet aen zijde,
't Vald daer al te zuur en ang.
9. Want dat sal noch lange tyje,
En sy hebben tijd genoeg,
Al de droefheid laet men glyje,
't Is voor haer noch al te vroeg,
Als men eens word oud en kout,
En soo styf gelijk een houd,
Dan 't begin, om 't gewin
Van den Hemel
Eerst te soeken, dat berout.
10. Na de eere van de wereld,
Loopter meenig dag en nagt,
't Schijnd daer is soo iet bepereld
| |
[pagina 151]
| |
Dat den vromen niet en acht:
Want 't is voor haer oogen niet,
Als maer enkelijk vedriet,
Want haer deugt, Is haer vreugt,
En zy zoeken
Dat men niet voor oogen ziet.
11. 't Moye kleet dat moet men leggen
In een hoekje, aen een kant,
En het kruis moet op den reggen
Vast gebonden met den bandt
Van de liefde tot den Heer,
Schoon het drukt u wat neer,
Die maer draegt, Onverzaegt,
En gewillig,
Krygen namaels haer begeer.
12. O beminden in den Heere!
Scheyt doch van 't verkeert geslacht,
Ey wilt met haer niet verkeeren,
Siet dat gy u van haer wacht,
Wandelt op den engen wegt,
Word u kruis daer opgelegt,
Valt'er slage, Alle dage,
Siet op 't eynde,
Daer den prijs is opgeregt.
| |
Opmerkinge in tegenspoet.Wat heeft hier Godes volk al stribb'ling in dit leeven,
Hoe werden zy hier in een woeste Zee gedreven,
Hoe moeten zy den weg van Pelgrimagie gaen,
Waer zy meenigmael alleen niet stil en staan,
Maar door de zware last wel raken aan het deyze,
Ia werden twyffelmoe'g op hare pelgrims reyze,
| |
[pagina 152]
| |
Zy werden wel berooft van eer, van goed, en al
Wat dat aansiendelyk is hier in het aerdsche dal;
Somtyds verliesen sy haer schat door tegenspoede,
Door brand en komenschap of hoge watervloede,
Of waer door God belieft ter neder haer te slaen,
Gelyk hy meenigmael den vromen heeft gedaen,
Niet om haer t'enemael geheel al te vernielen,
Maer haer behoudenis en zaligheid der Zielen.
O! wat een trouwen vriend is God, die noit te straf
Syn kinderen en sloeg, maer altijd uytkomst gaf,
In leven en in dood, 't gedyt haer al ten besten,
Maer hier is veel te doen eer sy haer kunne vesten
Op Godes trouwigheid; die hy haer heef belooft
Hoewel hy meenigmael een langen tyd vertooft,
De Wereld lokt haer aes, het vlees word traeg om dragen,
Het kruis haer opgeleid werd lastig in die dagen,
Den Satan seer verwoet die niet en doet als quaed,
En om het vroome volk by nacht en dage gaet.
Zoo ras als hy bemerkt dat God haer aen komt tasten,
Dan zoekt hy haer nog meer met droefheit te belasten.
Haer eer die verdwynt en wykt seer verre af,
Sy sien vast om en om, maer vinden stok nog staf
Om op haer pelgrims reis een weinig tyd te rusten
Zy zyn als Scheepen op het lager van de kusten,
Sien zy tre louvert op, 't is niet als barre lucht,
Voor uit en hout geen streek en after is geen vlugt
Aensy daer brand de zee, en stort van klip op klippen,
Soo dat by na haer hoop schynt heel en al te slippe
Den storm neemt niet af maer blaest nog eve sterk
| |
[pagina 153]
| |
En yder daer die ryst als een verheven kerk,
Steeken sy handen uyt en roepen vriend en mage,
Die sullen soo 't wel lukt haer eenigsins behagen,
Maer om een kleine riem te steken onder sy,
Om haer soo 't mogelyk was te rukken uyt de ly,
Somtyds maer met een woord of anders weinig geld,
Neen, neen, wie zou met zulk een volk hier syn gequeld,
Die by na over al met schulden zyn belaen
Of soo 't soo niet en is sy hebben om of aen,
Zou ik aen soo een volk my nu gelegen laten?
Daer toe zullen zy, of niemand my kunne praten
Al waren zy soo wys als eenen Salomon,
Het myne is het myn, ik hou het geen ik won,
Sou ik myn kas op doen om daer iet uyt te halen?
Neen, neen, een yder moet zyn eigen schuld betalen,
't Is yder hier zyn best en die het heeft te quaed,
Die moet sien hoe hy 't steld en soeken selfs raed.
Hier staen zy zeer verzet en weten niet te zeggen,
Sy nemen 't kruis weer op daer sy veel onderlegge
Dus gaen sy sagt al voort den smallen weg so deur
Dog eerst sy 't worden waer so komt een vrediteur,
Die grypt haer in het hart, en soekt ze soo te slepen
Na 't een of 't ander gat, en leid u slimme grepen,
Die hebben 't u gedaen, gy hebt myn heel verleit
En 't schynt al waer te syn dat men dan tot haer seit
Dus moeten sy al gaan, door ere, en door schande
Verfoeyt, versmaet, en ook wel geboeyt met sterke banden,
Daer is voor haer geen troost als alleen Iesu Christ
En dan is 't niet te swaer als die niet wort gemist,
Als zy die maer in 't oog geduerig kunnen houwen
| |
[pagina 154]
| |
Wat haar dan overkomt, sy syn vol van vertrouwen,
Geen slagen nog zo zwaar, geen laster tong die praat,
Daar ieder vrome ziel niet lydzaam door en gaat;
Haar Heer is voor getreen, soude sy dan niet volgen
Syn haar vyanden wreed, en opstinaet verbolgen
Al wat zy kunnen doen dat raekt alleen het vlees,
Sy schrikken niet te veel voor ligcham'lyke node,
Sy vreesen niet voor die 't lighaam alleen doden,
Sy vreezen maar alleen die Siel en Ligchaam kan
Verderven in de Hel, die roepen zy staag an:
Sy zeggen, Heer, wien heb ik neffens u in de Hemel?
En neffens u en lust my niets van 't aarts gewemel
Bezwyk myn hart, en vlees, ô! rousteen mynes Heils,
Gy zyt nogtans myn deel, ik heb voor u alles veils
O! dit is 't rechte volk dat God heeft uytverkoren,
Gelukkig is de ziel die zoo wort nieuw herboren,
Want na haar zware reis, op 't eind van de loopbaan,
Sullen zy d'onwaardeerlyken Prys ontfaan.
Een leven vol van rust zal daar werden geschonken
Met haren Bruydegom van liefde altyd dronken.
|
|