Havendo detto alla mi' Agnola, in presentia di su' Madre, se la foße mi moglie, che le si verrebbono presto le cinne, non risicandomi di dir' solamente se dormisse con me, e quello che si passó tra noi travandola sola in casa, & havēdo risposto alla sua presontione.
SIET of ik met mijn Engeltjen mach jokken,
Siet wat sy uyt mijn woorden heeft getrokken,
| |
Terwijl ik hare min geef fleem of sachte veeg,
En seg, was sy mijn Vrou dat sy haest borsjes kreeg.
Sy gaet daer op een geklijk insicht maken:
Maer neen, mijn Kind, dat anker niet te raken,
Dat heeft een ander ree, dat spoelden noyt van tou,
'tEn zy de weereld gansch in duygen vallen wou.
Dat wierp ik in een hert dat 'tmijn beleenden,
Eer men het schier van 's Voedsters boesem speenden,
Eer dat het wist wat trou of min te seggen had,
En waer men neemt en geeft, en vat en werd gevat.
Ey, Engeltjen, laet die Kasteelen varen,
Houd vry u grond, ik sal mijn timmer sparen,
Neen neen, mijn soete Schaep, neen ik weet nergens van:
Vaert wel, blijft die gy zijt, ik ben de selve Man.
Sy houd my vast, ik moet weer neer gaen sitten,
Sy gaet mijn weder met een kus verhitten;
'kBeloof haer, duert haer siekt, dat 'theelen van haer pijn
Ook in haers Moeders borst selfs onbekent sal zijn;
Dat wy dees korte daegjes sullen slijten
Met stadig graeg en grager aen te bijten,
En dat ik my ontwer van alle buyten-min,
En al mijn winter-brand breng t'haerder schuren in.
Ik seg haer voort dat een gestole slokje
Veel beter smaekt als een gegeve brokje,
Ik val haer aen de mond, ik voel haer min ontbloot,
Sy geeft my kus op kus, ik krijg haer op mijn schoot,
Ik wil aen't vlees, ik vloek ons lange vasten,
'kRaek onder slip, 'kga haer de pols eens tasten;
Daer koomt een ouwe Hex en haelt een kooltje vyer,
En stoort ons hete vlam, en scheurt mijn boesem schier,
En staet en praet met dien vervloekten kever,
Die ik wensch by den alder-droogsten wever,
Die niet een druppel dranx in sijne kan en vand,
En niet een kruymel broods voor sijn verroesten tand.
| |
Ik sta en kijk vol vyers en sonder leven,
Gelijk een Boer die't troef-spel heeft vergeven,
Mijn Engeltjen seyt my met toegewmpe soen,
Pas ik maer daghlijx op, datik't wel voort sal doen,
'kVertrek, en seg de duvel moet haer schenden
Die droeve Hex, die hy hier dee belenden,
Want had dien duvels-kop ons vlammen niet gestoort,
Het mosje was aen't spit, het Meysje was geboort.
|
|
Auteursrechtvrij