|
| |
Den t'Negentigsten Psalm.
1.[regelnummer]
Verlede hulp pord de benerde sinnen,
In allen tegenspoed, het hert te winnen
Van die u eens behieuw. Heer, uwer gonsten kracht
Heeft over langen tijd gewoont in ons Geslacht.
2.[regelnummer]
Eer dat de bergen hare toppen resen,
Eer dat de Werreld sijn volkomen wesen
Had uyt u Woord gevat, zijt gy vol heerlijkheyd,
Den sterken God van aller eeuwen eeuwigheyd.
3.[regelnummer]
Gy doet ons tot ons eerste leem-deeg keeren,
En staekt ons staet-sucht, en verkeerd begeeren,
En send ons naekt weer heen, verscheyden en gestoort
Van't slecht genoeg' van rijk- en eel- en eer-geboort'.
4.[regelnummer]
Ik acht voor u den tijd van dusend jaren
Als't morgen-lof van mijn verhitte snaren,
Kort als een winter-dag, die voor 'tvoorsienig oog
Van u geswinde geest als rook daer henen vloog.
5.[regelnummer]
Laet gy het nood-lot op ons' dagen vallen,
Wat is't met ons? al neer-gerukte wallen,
En over-stroomt en over-steulpt verblijf en schuyl,
En 'tlest gerecht een treurig lijk, en droeve kuyl.
| |
| |
6.[regelnummer]
Den slaep en droom gelijk ik 'sMenschen wegen,
Sijn bloem is tot verandering genegen,
Als't welig morgen-gras, dat met den dagh ontluykt,
En 'savonds, af-gemaeyd, sijn jeugd tot welken duykt.
7.[regelnummer]
Hoe noch met ons? Daer geld geschrey noch suchten,
U lief Geslacht versmoord in ongenuchten,
Wy smelten, swakken hoop! door den gevreesden gloed
Van den verdienden haet van u vergtimt gemoed.
8.[regelnummer]
Den stank van onses heyls veranderingen
Laet gy voor u tot door de wolken dringen,
En ons verborgen smaed door 'tsloffen van u Wet
Hebt gy in't schriklijk licht uws aengesichts geset.
9.[regelnummer]
In diepen druk, angstvallig, en verlaten,
Slijt onsen dagh als ysel aen de straten,
Als sneeu in't open veld, dat ons gesicht bedriegt
Als eenig ding dat snel door ons gedachten vliegt.
Al om u grammen sin vol op te geven.
10.[regelnummer]
Daer 'tsnelle vlucht-bedrijf van 'sMenschen leven,
Daer 'thoogste seventig van 'slevens krank gewis,
En't ongemeen wat meer als t'achtig jaren is.
En d'eb en vloed van onsen grootsten luyster
Is maer een onbegrepen prengend' kluyster,
Vol moeyten en verdriet, vol tegenspoed en nijd,
Noyt van gebroken rust en achter-docht bevrijd.
En gaet u vinger 'slevens spin-draet korten,
Daer valt niet meer te pakken of te schorten,
Wy storten als een sprong van 'tsteyl gebergten af,
Wy snellen als de wind, en rennen na het graf.
11.[regelnummer]
De kracht van uwes thoorns verwoede gangen,
Die vaste kroonen in de waeg kan hangen,
En grooter stammen lang vergete kleynigheyd,
Wie vreesden die te recht na maet van grimmigheyd.
12.[regelnummer]
Leerd ons ons' korte nietigheyd van dagen
In't ned'rig breyn na-speuren, en ontjagen
| |
| |
'tVerdonkerd ydel aen het slim-gekreukte hert,
Soo siet gy dat u offerbank weer vochtig werd.
13.[regelnummer]
Treed eens te rug: hoe lang sal 'twreeken duren,
Tot storm van ziels onweerb're storrem-muren?
Laet u ons sware straf berouwen en 'tverdriet,
Waer in gy't schreyend' oog en treurig wesen siet.
14.[regelnummer]
Laet vroeg de morgen-ster van 'sliefdens soetheyd,
En ongemeten goddelijke goedheyd,
Op't duyster van ons smaet, en dieper wanhoops nacht,
Met ongedoken glans ten vollen zijn gebracht.
15.[regelnummer]
Sen 'tvrolijk hert en ramps ontlaste sinnen
Na lydens groot' vergrootten zegen binnen,
Die ons de ziel verheug, sen jaer op jaer gpeast
U min op min gehoopt, u heyl op heyl getast.
Laet, op dit onderstutten van beswijken,
U hulp aen ons en onse Kind'ren blijken.
Laet voort een lang vervolg van ongemaeyt Geslacht
In't dierbaer leen-goed van u gunsten zijn gebracht.
Kom, vriend'lijk God, bedaeuw ons grijse haren
Met teere min, laet allen onlust varen,
En neem de wandel-sorg van onse zielen aen,
Soo sal u dienstig Volk vol vreugds ten offer gaen.
|
|
Auteursrechtvrij