Tusschen ploeg en sikkel

[p. 19]

Tijdens onweer

Verheevne, die in vuur en vlam
Zoo menigmaal terneder kwam,
Op bliksemenden wagen
Uw knecht hebt thuisgedragen,

Wij zien het hoe de steile wolk
Ineenstort tot een dwarrelkolk
En opwaarts zweeft in dampen,
Staat er uw ros te stampen.

Gedenk aan al wat is bezield,
Laat de oogst te velde niet vernield
Zijn, als Ge uw hagelbenden
Hier wilt ternederzenden.

Och, dat ons oog uw wonder zag!
Behoed ons voor den donderslag!
Ons huis, ons bloed, onszelven
Laat niet door 't vuur bedelven.

Och Heer, Gij weet hoe 't hart ons prangt,
Nog aan dit eindig leven hangt,
Maar wilt Gij 't alles samen,
't Zij 't Uwe, neem het, amen.

[p. 20]