Ruischende bamboe

[p. 22]

Kinderloos

Ik vloek de goden, want ik heb geen zonen.
Mannen verheugen zich in 't eeuwig leven
Van hun geslacht en hopen weer te keeren
Al is 't na duizend of tienduizend jaren
In 't manlijk lichaam eens nakomelings.
De hemelheeren in het stille midden
Kennen geen lust, en telen zich niet voort
In liefdesspel dat eensklaps dood en leven
Wegslingert in 't oerdonker van den chaos
Voorbij de stille eeuwige eunuken
Wier stom jaloerschzijn mij geen zonen gunt.