Ruischende bamboe

[p. 10]

Het Menschenlot

De nacht grenst aan den dag, en aarde aan hemel.
Er is geen scheidslijn tusschen deze twee.
Geen niemandsland bevindt zich tusschen beide
Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen
En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen.
Hier zijn wij, en een eeuwige seconde
Belet ons om den hier geheven voet
Daar neer te zetten, ach, en 't hier begonnen
Glimlachen is nog niet geheel ontbloeid
Als wij reeds zitten in des hemels midden,
En niet meer weten wien ons lachen gold.
Dwars door ons leven gaat de groote golving;
Goden en duivlen scheuren ons uiteen
Als zij probeeren ons geheel te winnen.