De overgave

[p. 76]

Sonnet

Wist gij den dood wel zóó nabij?
Zijn schaduwlooze handen
Zich voor uw oogen spanden:
Doorzichtig web van ijle zij.

Nu is het leven u verwaasd:
Gelijk verleden dagen
Een gouden luister dragen,
Is leed tot puur geluk verdwaasd.

En durend tusschen u en mij
Is dit verrukte weten:
Al wat wij leven heeten
En dood, ons is het eenerlei:
Een zoet, beschaamd beminnen
In eindloos blij bezinnen.