Hunkering en heimwee

[p. 107]

Agrarisch.

Het landwerk bond ze allen dag. Ze namen
maal en slaap als dagelijksch kort verzet,
en waren haastig in hun vroomheid met:
Heer, zegen deze spijs - verkwik ons, amen.

Wanneer ze 's zondags in het kerkje kwamen
voelden ze mìnder, méér hun schuld en smet
naardat in 't blinken, duistren van 't rozet
God vriendlijk zag of toornig door de ramen.

De dienaar kon niet troosten naar 't geviel,
zijn werkwijs richtten andere getijden
bij 't bouwen van den akker hunner ziel. -

Elk moeide zaai en oogst een bange week;
in een vereenzaamd naast elkander strijden
werd trouw het land bearbeid en - de preek.

H. de Bruin.