Hunkering en heimwee

[p. 83]

De Avondgangers.

Hij is met ons den schemerweg gegaan
Naar Emmaüs, een stille vreemdeling.
Geen heeft het zwijgen van Zijn stem verstaan,
Geen ried Hem Die verborgen naast ons ging.

Hij was alleen in onze erinnering
En als een vreemdeling zagen wij Hem aan.
Wij hebben niet geloofd Die naast ons ging
En is met ons naar Emmaüs gegaan.

Ach, nooit als toen is Hij nabij geweest
Zoo lieflijk ongenood, en schuw
Door U, door mij,

Weer is het avond, weer

Verzelt wellicht ons, stil en vreemd, de Heer
Als eens - maar geen, geen waagt de blik op zij
- O boos erinneren - noch ik, noch gij.

(opgedragen aan Prof. Dr. Joh. de Groot).

Jan H. Eekhout.