Hunkering en heimwee

[p. 44]

Pinksteren II.

Wij smeeken: met uw Geestes gloed
Verteer ons als een offerande.
O, dit is onze diepe schande:
Dat wij zoo koud zijn van gemoed.

Als een versiersel op ons hoofd
Willen we uw stille vlam wel dulden,
O God, vergeef ons onze schulden,
Dit: dat ons hart is uitgedoofd.

Neem weg, het vooze pronkend woord,
Dat U niet kent, ons niet behoort,
Geleend geluk, geborgde schande,

En hoor de oprechte rauwe kreet,
Die scheuren in Uw hemel reet,
Verteer ons als een offerande.

Willem de Mérode.