De donkere bloei

[p. 50]

Jeremia
III

En wakker werd zijn stem en brulde,
Dat jakhals en hyena schrok
En schichtig wegsloop met het brok
Ontbinding waar hij bang van smulde,
En gluipend keek: naar den verhulde,
Die als een vlagomwaaide stok
Ten rouw hing van den tempelnok,
En naar de stem, die alles vulde.

Van 't jammren der verstoorde steden
En al den angst van zijn gebeden
Wierp hij een wal op rond den Heer,
En meende: hij had God besloten.
Toen zàg hij den verschriklijk Grooten
En zweeg - en zonk in zwijgen neer.