De donkere bloei

[p. 14]

Miserere Mei

't Is beê- en boetedag.

Verloornen en gewonden,

Richten hun stil geklag

Tot U; vergeef mijn zonden!

O Heer, aanzie dit hart,

Dat trotsch is en verslagen.

't Heeft uwen toorn getart

En kan uw toorn niet dragen.

Gij weet, hoe 'k tot U ween,

Geen die méér troost behoefde.

Laat mij toch niet alleen,

Mij, een naar U bedroefde.

Al heb ik dwaas weerstreefd,

Hoe hoog mijn zonden rezen,

'k Berouw 't, en Gij, vergeeft 't...

En schuldeloos zal 'k wezen.

't Is beê- en boetedag.

U, doornenkroongewonde,

Tot U, dit stil geklag:

Vergeef, vergeef mijn zonden.