Het toneel der snaaken

Men blijft, in schertsery, zelden elkander schuldig.

WAnneer seekere Soldaat ter Herberge aan de Tafel was gekomen, daar ook veel Koopluyden waren die dese Lands-knecht niet geern by hun hadden, dachten sy hem te beschamen, om hem van Tafel af te dringen: Zy, siende datter een Lepel te kort was, om eenige sopkens te eten, grijpen in haast yder een Lepel, seggende: 't zy een boef die geen lepel heeft, 't welk den Soldaat siende, en dat hy te kort quam, maakte terstont een Lepel van een stuk Broot, daar hy soo vroom mede roeyden als sy met hare Lepels. De sopkens nu op zijnde, seyde den Sol-

[p. 68]

daat: Een boef die sijn lepel niet op en eet. Doen sagen de koopluyden op malkander; en noch meer, als terstont daar aan een Schotel met Vogels, daar in 't midden een Snip lag, opgedischt wiert, doe nam hy den Snip, seggende: Ik sie wel 't is hier de Man een Vogel. De koopluyden hadden niet veel te seggen, dan namen een kroes met Wijn, en dachten hem weder een pots te speelen: stellen dan den Beker in, met dese woorden: Het zoude geen eerlijk Man zijn, die de Wijn in 't drinken zoude vuyl maaken. Dit deden sy om dat den Soldaat eenen vuylen Verkens baart hadde als het sijn beurt viel, dronk hy den Kroes soo schoon uyt, dat 'er geen Mugge sijn dorst in zoude verzadigt hebben. Siet, seyde hy, of ik den wijn ofte u getroubleert hebbe.