Het toneel der snaaken

Eenige vermakelyke ondervragingen.

EEn Officier in 't Keysers Leger was gequetst door de ongehoorsaamheyd van een Soldaat, die door de Krijgsraat wierde veroordeelt, dat sijn hand zoude afgekapt worden. En seyde de Officier, dat is nu te laat men had sulks mogen doen, eer hy my gequest hadde.

SEker Vorst wiert een Man gerecommandeert om in een Ampt te stellen, want men seyde dat hy vroom was: Vroom seyde Vorst, en gelt nu niet.

[p. 20]

Hy most sig na de humeuren der menschen schikken, anders dient hy my niet. Il ne peut tegner, qui ne peut simuler.

EEn anderen Geest plach sich alle morgen te zegenen voor een gesonde spijs, voor groot geluk, en voor sterken drank: Voor het eerste verstont hy de kruyden der Apoteekers, voor het twede, dat hy een ongeluk mocht ontkomen zijn, gelijk die van een periculeuse val, oft dood, die gedreygt en na by was; het derde was het water, dat soo sterk was, dattet de Raders ende Molen-steenen om dreef.

PRins Willem de 2. Anno 1647. in Noort-Holland geweest zijnde, quam in seekere Dorp te vernagten by de Schout, die onkundig zijnde wie sijn gast was, seer bedugt den Prins quam naryden, soo hy even den naasten morgen was te paarde geseten, meynerde het ware een vreemdeling, die sonder te betalen zogt deur te gaan; maar de Prins van geneugelyke inborst, begost te lacchen als hy sijn verlegen Hospes hoorde seggen: Mijn Heer, d' onkoste zijn nog niet betaalt. Schoot derhalven straks ter borse, en gaf hem so veel goude

[p. 21]

Souverainen, dat onse Waard ofte Dorp-Schout wel verwondert zijn Gast naar keek; te meer, om datter noch een vereering voor de Dienstmeyden over bleef.

OMtrent die selve tijt gebeurdent t' Antwerpen, dat sekere Burgers Vrouw, te markt gegaan zijnde, om winter-provisie aan Boter te kopen, haar door een Borse snijder 150. guldens wiert ontstoolen, sy haar koopmanschap gedaan hebbende, tast na haar (doch mist het) geld, sy valt van schrik in onmacht en weder bekomende verlaat sy de gekopte Boter ende Boeren, lopende straat op straat neer, als een mijmerende Vrou die niet t' huys en dorf de komen. Dus komt sy endeling aan des Stats-Vest daar siet sy een kind schreyende in de Wieg sonder datter yemant omtrent of in't huys, was. Dit kint geeft sy, met de welke men meelijden behoort te hebben, selfs uyt beweging de borst. Terwijl sy dus het kint in de Wiech soocht komt den dief, die haar 't gelt ontstolen had, in huys lopen, smijtende een paxken in 't Bedstro, en zegt: Gy Hoere, ba zijdje noch hier, sie daar een Proefstuk van mijn huydige dach werk: En

[p. 22]

loopt so weder ten huyse uyt, meynende dattet sijn Vrouw was die 't Kind soogde. Hy weg zijnde, staat dese Vrouw van die Wieg op, en tast onder 't stroo, daarse haar borse met 150. guld. vind, wendende sich terstond van daar, en verteld (t' huys komende) haar man den gantschen handel: Die verheugt, de Iustitie van dat huys kondschap dede, maar sy waren al op haar aankomst geweken.

EEn School-jongen in 't Latijnse School hoorde sijn meester (die gelijker vele zijn, beter nog wat dienden School te gaan) seggen, dat alle woorden daar men by konde setten, ik, gy, sy, dat sulk een Verbum en geen Nomen waar. En vraagde daar op: Stultus, est ne nomen, vel Verbum? Den Schooljongen antwoorden, het is een Verbum. De Schoolmeester vraagde waarom? Den jongen seyde; om dat men seggen kan: Ik Nar gy Nar, hy Nar, Etc.

LAnd-Graaf Willem van Hessen, over land reysende met den Bisschop Daniël van Ments, soo wees die seekere Stad van verre aan den Land-Graaf, zeggende; Datse seer volkrijk, en vol groote Kloosters en Geestelyken was,

[p. 23]

waar op de Land-Graaf antwoorde: ja het is een schone groote kase, indien maar daar in niet veel Wormen en Majen waren.

EEn vermakelijke gast, de gewoonte hebbende andere Luyden kortzwijlig te antwoorden, seyde eenmaal tot een die hem vraagde wat nieus in de Stad was, en hy daar uyt quam, dat vele dooden daar binnen waren, 't welk de anderen op nam voor Menschen van de Pest gestorven, maar desen had het gepast op het geslagte Beestiaal, dewijl het in October was. Andermaal voegde hy een fraay Man toe, gy zijt een dronken drinker; 't welk den anderen soo niet konnende opnemen, most men hem uytleggen dat ook de allermagtigste Dronken. Een Bontwerker, noemde hy een Vagebont: Een Kruyper, een Straat vaarder, een Vogelaar, een bedrieger: en een reddenaar van desolate Boedelen, een fenijnig Dier. Gevraagt zijnde wat Advocaten en Prokureurs waren, seyde: de Trommels en Trompetten van de Burgerlijken Oorloog. Wat jonge Docters in de Medicijnen: Onbedachte dootslagers. Wat de Thologi: Liefde-lose aanprellers van de lie-

[p. 24]

de. Wat de Kramers, Vis en Vleyswijven, Roepster om gelt. Wat de Apoteekers: Binders en ontbinders van 't leven. Wat de Reysers: En aller doortrapste die de Son bescheen, dewijl sy by alle menschen quamen, in alle Herbergen t' huys waren, de kracht van 't gelt wisten, de meeste logens saayden, en water noch wint, noch tijt van 't jaar ontfangen.