De geest van Jan Tamboer

Klucht van een Dronckaert.

Het is binnen Amsterdam ghebeurt dat een seecker droncken Man des nachts by de strate liep, en bedreef aldaer veel moet-wille, maeckte sulcken gheraes dat het de wacht hoorde, dewelcke hem by het hooft greepen, en brachten hem datelijck in de Boeyen? Hy die droncken was, geraeckte voort in de slaep, en des morghens wierde hy wacker, ende alsoo het noch doncker was begon te kloppen en riep: Hou Waerdin, koomt en reeckent mijn ghelagh, niet beter wetende of hy was

[p. 258]

noch in de Herberghe. En naest hem sat een Dief ghevangen, seyde tegens hem, hoe is het Kameraet? weet ghy wel waer ghy zijt? Hier reeckent niemandt als de Beul: Hoe staen u saken? hoe hebt ghy het ghemaeckt? voor my en is geen kans, ick vreese dat ick aenkomstighe Saterdagh sal moeten hanghen, hoe het met u staet en weet ick niet. Hy dese woorden hoorende, en ghewaer wierdt waer hy was, worde bevreest, en seyde; Och! Sancte Marten, patroon van de Drincke-broers, verlost my dese mael, ick sal my voortaen beter draghen by den Dronck.