De geest van Jan Tamboer
(1659)–Jan Pietersz. Meerhuysen– Auteursrechtvrij
[pagina 249]
| |
en worde, ende leet aldaer grooten hongher alsoo daer des tijdts niet wel aen te gheraken was, moest het voor dien tijdt daer uyt houden. Trock op het lest nae Steenwijck, en verhuerde hem aldaer, ende alwaer hy het vol op gedischt kreegh, soo begosten hem de Broodt-kruymen te steecken, wist niet hoe hy het wreken soude aen sijn voorige Heerschap, bedacht een raedt, ende ginck nae Ruynder-wolt, ende liet sijn oude Heerschap Dagh-legghen: De Heerschap de Boodtschap ontfangen hebbende, wierdt verbaest, ginck heen nae hem toe, ende seyde: quirte, ghy hebt my Dagh legghen laten, wat isser te doen? isser noch wat resteerende? seght dat, wat behoeven wy te Pleyten. Hy antwoorde, ghy mooght de Aenspraecke aenhooren. Ende des anderen daeghs als de Banck ghespannen was, worden de Partijen inghe-eyscht, binnen komende, dede hy sijn Aenspraecke, ende seyde: Comp. Quirte, als mede last hebbende van sijn Cameraet, en spreeckt aen sijn oude Heerschap, te weten, G. H. voor hem selfs, en mede voor sijn Cameraet, elck voor een Waghen vol stucken Eetens, of Bruggen (so men daer seyt), toonende Procuratie van sijn Cameraet, en betaelde het Teecken-geldt, ginck doen weder wech, en liet sijn Heerschap met een beschaemt aengesicht staen: meenende hem doen genoeghsaem gewroocken te hebben. |
|