De geest van Jan Tamboer

Van een jonghe Dochter die een Oudt Man trouwde.

Een seecker jonghe Dochter trouwde een seer rijck oudt Man, op hoope dat sy met dese oude pot aen een nieuwe soude gheraecken, en een tijdt lang getrouwt gheweest hebbende, sagh sy dat van de rest niet en quam, en dede alle neerstigheyt om sijne natuere te verwecken, maer konder van wegens sijne ouderdom niet gheschieden: Sy bedacht ten lesten een raedt, en seyde, lieve Man, ick heb noch een raedt bedacht, ick soude meenen het soude

[p. 238]

dan wel gaen; Hy seide, weet ghy yets dat tot onsen voordeel is, ick wil het geern doen: Sy seide, ick soude u raden ghy soud u Broeck vol schijtten, en soo hy dan niet al te vuyl van aerd en is, soo sal hy het hoofdt wel uyt een dreck lichten? Hy dede alsoo, maer wat was't? Niet: Hy lijckte de Mulders, en ruste op de saecken, en sy hadder niet meer van te bedt, dan een bescheeten broeck schoon te maken.