De geest van Jan Tamboer

Van een Paus die sijn Capelaen volle macht gaf om sijn Bichte te hooren.

Het is ghebeurt op een tijdt dat een seker Paus kranck zijnde, dewelke volle macht gaf aen sijn Capelaen om sijn Biecht te hooren, en hem oock te absolveeren, soo wel van pijn als van schult, dat hy dede: De Paus quam te sterven, en werde verdoemt, daer na verscheen hy de Capelaen met een treurig aengesicht, en met treurige kleederen; De Capelaen vraeghde hem of hy de Paus was, hy antwoorde van jae; de Capelaen vraeghde hem wederom, hoe hy soo jammerlijck verscheen? De Paus ant-

[p. 197]

woorde, ick ben verdoemt: Wel seide de Capelaen, waerom? ghy hebt doch volkomen aflaet verworven, dat is waer seide de Paus, maer Christus en wilde die aflaet niet aennemen.