De geest van Jan Tamboer

Aerdige klucht van een Vryer en een Vryster.

Binnen Steenwijck is eens een gerieffelicke jonghe Dochter gheweest, daer een Iongman de Serviteur was om kortswijl na maeckte, ende raeckte ten lesten by haer op het bedde, ende dat duerde soo langhe dat het straetmaer, ende ruchtbaer worden: Haer Ouders die het selve mede wijs worden, bestraften haer daer over, ende seyden, wat hebt ghy met de Ionghman soo by nachte, ende by ontijde

[p. 161]

te loopen, het welck u in een quaedt g[erugt] brenght, tot schande van u en ons: g[y weet] wel dat hy u in eeren niet en versoeckt[, dat] het u pertuer niet en is Sy wederom a[ntwoor]de, dat sy met hem niet te doen hadde[, en dat] hy een eerlijck Ionghman was, sy kon[den hem] het huys niet verbieden. De Ouders [daer en tegen,] dat is soo veer wel, maer wacht u, dat hy [u niet] naeder en komt: Sy wederom antwoo[rde,] ghy behoeft daer niet voor te sorghen, ic [zal] my wel wachten: Het was een dagh ofte t[wee] daer na, doen quam den selven Ionghma[n] wederom by haer, en meende op de oude voet weder aen te gaen, als hy ghewoon was om te doen, en seyde, willen wy een straetjen, of eens om de wall gaen, 't welck sy af-sloegh, ende seyde, ick en derf dat niet meer met u bestaen, mijn Vader en Moeder is het ter ooren gekomen, en zijn seer quaedt, ghy soudt my eerst moeten trouwen: Hy seyde, dat derf ik niet bestaen, mijn Moeyen zijn noch al veel quader.