De geest van Jan Tamboer

Van een Boots-gesel die tegen de Kerck ghepist hadde.

Een Hollandts Boots-gesel wesende in Polen, komende in een Kercke daer een Pape sat en hoorde een biechte; de boodts-gesel liet hem van verre een Poolsche daelder sien, de Paape begon daer op te vlammen, en maeckte het soo kort als hy konde, om sijn biecht-kinderen af te schepen, en om de boodts-gesel by hem te krijghen; hy dede sijn bichte op sijn maniere, en seyde: Heer-oom, ick hebbe my eens grootelijcks te buyten ghegaen, ick hebbe eens teghen de Kercke ghepist, dat is heel qualijck gedaen, seyde de Pastoor, so ghy

[p. 149]

het tot kleyn-achtinghe van de Kercke hebt ghedaen, en u de noodt daer niet toe ghedronghen heeft: Och neen Pastoor, seyde hy, het was door groote noot, om dat ick anders geen gelegentheyt en hadde, so is 't een kleyne sake, seyde de Pastoor, vlammende ondertusschen op de Daelder, 't is wel gebeurt dat ick van noots wegen achter't Altaer ghescheeten hebbe, en hem hier van gevende Absolutie; De boots-gesel gaf hem doen in de plaets van een Daelder een Oortjen. De Paep dat siende, seggende, gaet heen du pisser: Hy wederom antwoorde, en seyde, bruy du dijn Moer, du schijter, en ginck sijns weeghs.