De geest van Jan Tamboer

[p. 140]

Klucht van twee Bier-dragers.

Het is gebeurt, dat binnen Vollenhove, een Bier-dragher was, die goet vertrouwen op sijn Vrouwe hadde, van haer groote liefde, en roemde daer op, en seyde, ick ben verseeckert van mijn Wijf, indien ick quam te sterven, sy sou haer leven niet weer hertrouwen: Sijn mede maet daer by sijnde, seyde teghens hem, ick wedde teghen u om een Tonne Bier, kom laet ons heen gaen als uw Vrouwe eens op een tijdt een dagh of twee van huys is, ick sal uw op het stroo leggen, en segghen dat ghy haestigh gestorven bent, en sy sal my datelick weer belooven; eer ick van haer gae: Dit weddespel gingh aen, en t gebeurde dat de Vrou eens een dagh van huys was, leydemen hem op 't stroo, en deckten hem een linnen laken over, als men gemeenlick over de dooden legt: Ondertusschen ghenaeckte de tijdt, dat de vrouwe te huys soude komen, soo ginck desen haer te ghemoete; by haer komende, beklaeghde hy haer seer, segghende, Och! u man die is soo haestigh ghestorven, het welcke my rouwt, wy waren sulcke groote maets; sy beginnende te schreeuwen en te kermen, en seyde: Och! mijn lieve man, soo haestigh te verliesen; Hy haer weder troostende, seyde tot haer, het is wereldts beloop, daer is niet teghen te doen, ick hebbe mijn Huys-vrouwe oock

[p. 141]

moeten missen, en is so voort met haer in huys ghegaen, daer komende, sagh sy haer man liggen, die sich hielt als doot; Doen seyde hy teghens haer, ick wil dese nacht by u blijven, tot dat hy in de kilte is, dat sy in danck aen nam, hy dan by haer blijvende, trooste haer, seggende, het is ons beyde qualijck ghevallen, maer men kan daer niet tegen doen, en nu het soo is moet men 't voor lief nemen, en het kan noch weder goedt komen; wat dunckt u dat wy nu weer met malkander accordeerden, dat wy weer een paer worden, en ons begaven in den Houwelijcken staet? Het welcke sy met den eersten wat af-sloegh, segghende dat sy daer noch niet toe kon resolveeren; Hy nochtans aen hieldt, segghende de eensaemheydt en is niet goedt, en andere dierghelijcke reden meer. Doch na een langh gepraet heeft hy eyndelijck het Iae woordt bekomen, en dat ghedaen wesende, seyde hy teghens haer, nu Liefste, dewijl wy ons weder te samen sullen begeven, so willen wy malkander ons gebrecken te kennen geven, segghende, ghy weet wel dat ick een Bier-dragher ben, ghelijck u overleden Man oock gheweest is, soo hebbe ick alte-met het ongheluck dat ick in't bedde pisse; jae, seyde sy, daer is niet aan ghelegen, die daer light heeft menighmael in t bedde ghescheeten. Hy die dus langhe geswegen hadde, konde hem niet langher onthouden, maer sprongh

[p. 142]

op, en seyde, dat lieghtstu loose hoere, dat hebbe ick mijn leven niet gedaen, en hy bekende doen de tonne Bier verlooren te hebben.