De geest van Jan Tamboer

Van een Boer die de Duyvel Bedroogh.

Een seecker Boer een stuck Landts met een Duyvel te samen hebbende, en die Boer dat selve moeste bezaeyen, dewijl de Duyvel geen Bouw-werck doen konde. Soo souden sy daerom spelen wat een yegelick hebben soude van't geen onder de aerde wies, of daer boven, en die de meeste oogen wierp, die soude keur hebben, Sy trocken te werck, die Duyvel de wierp twaelf oogen, soo dat hy de keur hadde, en hy dachte de oer sou het lant met Kooren bezaeyen, en koos doen 't geen boven de aerde wies, Den Boer niet slecht zijnde, bezaeyde 't lant met Wortelen, en gaf de Duyvel het loof,

[p. 139]

die voor dat Iaer daer mede te vreden moest zijn. Des Iaers daer nae speelden sy wederom op een nieuw, en die Duyvel won het weer, en koos doen dat onder de Aerde wies; De Boer zaeyde doen Kooren op het Landt, behielt het bovenste, en gaf die Duyvel de stoppelen. Doen werde de Duyvel quaedt, en seyde, ick wilder liever teghen u om krabben, den Boer daer geen groot sin aen hebbende, en was daer over bedroeft; Sijn Vrouwe dit merckende dat hy soo bedroeft was, hem vragende hoe hy soo treurigh was? Och lieve wijf, ick sal tegen die Duyvel moeten krabben, 't welck my onmoghelijck is om te doen; De Vrouwe antwoorde, het is geen noodt, wat tijdt sal hy komen? Och! seyde hy, hy sal na de middagh te twee uren komen; daer is niet aen gelegen, ick sal hem wel af keeren, gaet ghy maer uyt, gelijck hy dede. En als de tijdt genaeckte, dat de Duyvel komen soude, ginck de Vrouwe op de rugge ligghen, haer kleederen op geslagen en karmde; Ondertusschen quam de Duyvel en riep, waer bistu Boer? de Vrouwe dit hoorende, sprack wederom al stennende, och! waer sou de schelm wesen, hy is nae de Smit gegaen om sijn naghels te laten scherpen, en hy heeft my alreede met sijn kleyne vingher sulcken schrabbe gegeven, de Duyvel dat siende, werde verschrickt, ginck deur, en liet de Boer met vreden.