De geest van Jan Tamboer

Geestigh Refreyn van een Boer.

In de stadt Breda, placht men een Rethorijckers-kaamer te hebben, al waer eenige lief-hebbers van de Rijmkonst, 's Sondaaghs haer by-een-komst hadden, daer sy dan te met op haer eyge beurs een Maaltijdt hadden; en als sy dus by een waren, staakense een blazoen uyt, gelijck men hier doet, voor den in-gangh van onsen schou-burgh. Op een tijdt nu, als zy dus by een waren, soo quam'er een Boer voor by, de welck, dit in't gesicht krijghende, een goede poos daer op, met nieus-gierigheyt, bleef staen kijken. Een van hun allen, den Boer dus siende speculeeren, vraeghde hem: of hy oock van de konst hadde, om dat hy daer so yverigh op keek? Den Boer antwoordde: Ia, Zoo kom dan boven, sey d'ander. By haer komende,

[p. 104]

soo settenze hem mede aen tafel, met een gebraan hoen voor hem, ondertussen nu, dat d anderen Rerfreynden, en d een op een schotel, d ander op een roemer, de darde op eenigh [gebrrt], en so voort, jets rijmde, so was den Boer besich met eeten, en, den schotel voor hem leeg ghemaeckt hebbende, soo quam de beurt aen hem, dat hy mee jets soude rijmen, de geen dan die naest hem zat: vraeghde: wat hy kost? Den Boer zey op sijn tael: Ick kan vuugen en dichten. Wel toont dan u kunst, sey d'ander, Zeer wel, zey den Boer, nemende 't gebraet, dat in des anders schotel ley, en leyde dat in sijn leeg-gemaeckte schootel; zie daer, sey hy daer op, vuugt dat niet wel? Wat een stront sey d ander. Die in ou mondt, sey de Boer. Dat en vuugt niet, sey den eersten. Den Boer weerom: Het dicht soo veel te beter.