De geest van Jan Tamboer

Biecht.

Zeecker Koopman, van ontrent 70. Iaaren, wist door de witten en gheelen de Oogen van de Ouders van seker Iuffertje so te begoogelen, dat sy genoeghsaem van haer gedwongen wiert, het houwelijk, waer toe hy haer versocht, in te gaen. Doch hy door win-zucht gedreven, gaf zijn zinnen meest an de beslommeringh van zijn Coopmanschap over, en zijn lichaem veel tijts op reys, en het weynigh tijdts, dat hy't huys bleef, konden sijn stramme zenuwen niet wel recken verdragen. Derhalven hy

[p. 71]

het eens na Enk-huysen gemunt hebbende, onder stont sy hem voor wint en ty, sonder schip, oock na Hooren te stuuren, en hem onder het Hooren-gelt, Gildebroer in te wyen, waer toe haer een Iongman (die langh na haer te vooren gevryt had, en door haarer oudren gelt-zucht niet had konnen op doen) aenleydingh gaf, sy woogden den sprong, en hervattent met hem, stellende hem Luytennant, en plaats-bewaerder van haer Man, die het Casteel vry wat heviger bestormde als de Commandeur selver, tot hy' et ten lesten soo trefte, dat 't voorschoot van Mejuffer begon, tot groote vreugden van den Grysaart, te swellen, en na negen Maenden een kleyn Coopmantje (so men meende) te voorschijn quam, 't sal onnoodigh sijn te verhalen, met wat troetelingh hy het kint koesterde, en wat teecken van liefde hy zijn Vrouw niet al bewees. 't Kindt nu ontrent drie jaer oudt wordende, begon zy een knagent gheweeten te krijghen, over't onghelijck dat sy haer Man aengedaen had, en docht, wijl het tegens paesschen gingh, daerom de saeck de Priester belydende, haer selve daer van te absolveeren. By den Priester, komende, bekent haer feyt, en, voor reden, van onschuldt, brachtse by, dat sy teghens wil ghetrouwt, en een ghedwonghen Eet Godt leedt was. Echter kon dees reden by den Priester soo veel niet ghelden, ofte 't bleef by hem een groote crimen, die niet

[p. 72]

te helpen was, of zy most de zack (ofte immers dat het kindt zijn niet was) an'er Man bekent staen, en daermede sou t absolvat vuylvat zijn. Zy neemt'er an, en t' huys komende, doet zy het kint bij eenig middel dapper krijten, en de wijl zy het axkax niet stillen konde, driegden't met de bullebak, die ook ten laesten sijnde den Ouden, met een deeken om 't lijf overt hooft geslingert, te voorschijn quam, en met ghewelt het Kindt te lijf wilde, waer op zy so 't scheen, om't kint te helpen, dus uytvoer. Laet staen jou boose bullebbak, 't kint hoort jou niet toe, maer een ander Man, jy en hebt'er geen eygendom aen. Wat dunckt uw, had zy doen haer gemoet niet wel ghequeeten.