niet in 't
Klooster te leven. Versoeckende dan datse hem een reedelijcke penningh van sijn
Vader kappitael souden ter handt stellen. Maer zy, schriftelicke volmacht
hebbende, om hem soo veel te mogen gheven, als sy selfs begeerden: so gavense
hem niet meer, dan 2000 guldens; seggende, dat hy moeste te vreeden wesen,
alsoo ze hem wel met minder konden af-gheschaft hebben. Hy, daer-en-teghen sijn
Vaders Testament wel wetende, en onthouden hebbende, daeghde haer voorden
Rechter: voor den selven verschijnende, soo gaven de Klooster-vooghden haet
gheschrift over, daer sy vermeenden bergh en dal mee te kunnen effenen. Maer
als den Rechter las, dat ze hem niet meer behoefden te gheven, als sy
begeerden. Soo voer den Daagher hier op uyt: Mijn Heer daer staet, datse
my soo veel sullen geven als sy begeeren. Nu is het gants Kappitael, dartigh
duyzent guldens; hier van gevense my twee duysent guldens, en sy begeeren self
acht-en-twintigh duysent guldens: Soo moetense my dan acht-en-twintigh duysent
guldens geven? Dewijl sy self soo veel begeeren. 't Welck den Rechter over
wegende, soo wees hy 't minste aen de Klooster-vooghden, en 't geen sy self
begheert hadden, aen de Erfgenamen, Waer over de Gedaeghden vry wat slecht op
haer neus sagen.