De geest van Jan Tamboer

De sachte Zadel.

Gelijck als de mans en vrouws-persoonen, in de Kloosters zijn van een gescheyden, soo gebeurdent eens, datter een broeder in het Klooster van de Susters gheraeckte, en als hy daer praet maeckte met een goelijck Nonnetje, soo accordeerden sy te samen, uyt haer klooster, op een plaets alleen te gaen, en dewijl hy een lange py aenhad, soo vonden sy goedt, dat hy haer onder sijn py sou nemen, op dattet niemandt soude bekent worden. Hy dan, dragende haer so behendigh als hy kost, so moete

[p. 64]

haer juyst de Maater van het Klooster, de welcke, siende, dat hy so swaer droeg, so vraegde zy wat hy so bedecktelick torste? Maater, seyde hy, ick sal flus uyt ryden gaen, en ick heb er hier de zaal toe gehaelt Maer Broeder, vervolgde sy, laet die zaal uyt uw Klooster, of ghy soudt al de Broeders gaende maken.