d'Onnozele Monnik.
Thoen Martinus Luther eerst de reformatie
begost, was er een Monink, die, hem toevallende, versocht, in zijn by-zijns
eens te mogen precken, Luther, wel hulp van doen hebbende, stont zijn
versoek toe, en gaf hem den Text op, uyt Iohannes 10 Ick ben een goet
herder, &c. De Monink, op de Stoel komende, en 't gebed gedaen
hebbende, komt tot zijn Text en die gelesen hebbende, begindt hy zijn
Predicatie met de woorden des Texts: Ick ben een goet Herder; en een
weynig stil geswegen hebbende, begint wederom; Ick ben een goet Herder,
't welck hy tot ses of achtmael toe herhaalde, en anders quam er niet uyt
Luther, na boven zijnde, wierd verdrietig, en klom eyndelick by den Monnik op
de Stoel, en hoorende, dat den Monnik weer begost: Ick ben een goet
Herder? sprak Luther: zijt gy een goet Herder? Ghy mogt wel een goet
schap zijn . Zendende den Monnik daer mee naer beneeden, waer op hy self
een brave Predicatie dee.
Auteursrechtvrij