harmonisch met mij mee; ik voel mij eindeloos verwijderd van tweespalt en geestelijke verscheurdheid. Ik hoor Jezus' stem en zijn woorden weerhallen als klokken in mijn hart. Ik zie Francesco rondgaan met zijn broeders en hun verlangen is mij zo duidelijk: gelijkvormig te worden aan hun hogen Meester. Mijn geest is vrij, heeft alle kwellingen vergeten, ik voel een grote open ruimte rond mij, naar alle zijden oneindig; mijn geest peilt plotseling afgronden van licht.
De heilige man die alles wegwierp als waardeloze lompen en zijn uitverkoren bruid huwde die de Armoede was, en wien een Serafijn de zeer schone rode rozen der heilige wonden gaf in zijn handen, aan zijn voeten en aan zijn zijde, wiens ziel verteerd werd door het vuur der goddelijke liefde, - hij geeft mij de onbekende vreugde van te weten dat zulk een mens die een dwaas, een geestdrijver, een gek gescholden werd, mogelijk is. Hij steeg boven de beperkte grenzen onzer deerniswaardige menselijkheid uit, naar de toppunten, naar het allerhoogste, naar het heiligste, naar God. De heiligen staan als witte vuren in den nacht van het leven.
Auteursrechtelijk beschermd