3 Juli
De pijn van het denken, en die tot een kristal van schoonheid bevrozen, is het wezen van Laforgue's Moralités légendaires en gedichten. Hij staat tegenover alles met de moderne geesteshouding van ironie, van schrijnende zelfbespotting, en den droeven sceptischen glimlach. Hij schept zich een droom, doch onmiddellijk hoont hij, o, op zeer delicate wijze, maar vernietigend; hij breekt hem stuk, als een fijn glas tussen zijn sidderende vingers. Hooghartig en tartend - wien tartend? - glimlacht hij om alle idealen, hij gelooft in niets, is in waarheid niet gelukkig dat men met het schoonste en het heiligste wat de mensheid bezit, kàn spelen en het vertrappen als waren het waardeloze voorwerpen. Dit smartelijk spel, deze verdorrende armoede bergen een hevig heimwee, er zijn verholen snikken, maar zij kunnen u niet genezen, zij geven den vrede niet.
Auteursrechtelijk beschermd