In dépôt

Woensdag 2 februari

Met het jongste transport zijn achtentwintig Hongaren meegegaan. De commandant heeft hun voor het vertrek een langdurig bezoek gebracht in hun coupé. Hun vrouwen zijn in grote wanhoop achtergebleven. Ook de Argentijnen zijn op het laatste ogenblik meegezonden, naar men kan vermoeden omdat Argentinië een paar dagen geleden de diplomatieke betrekkingen met de as-mogendheden had verbroken. De houders van Palestina-certificaten, die zich in goede trouw hadden gemeld, zijn in kwade trouw met het transport meegezonden, met uitzondering van twee van de Duizendlijst, die weer werden teruggesteld. Het kamp had vanmorgen een kater als wellicht nooit tevoren: in de sterk-gedunde familie, die was achtergebleven en die voortdurend dunner wordt, voelde men het gemis van zovelen, en van zovele bekenden, die hier maanden en maanden waren geweest, uiterst pijnlijk. Waar waren zoveel bekende gezichten gebleven! Wat was het kaal geworden, wat waren

[p. 267]

de rijen gedund! Gisteren een transportje van dertig ondergedokenen uit Rotterdam, ook Argentijnen. Daarbij was er een, die bij zijn aankomst hier papieren vond klaarliggen, waarbij hij tot Ariër wordt verklaard. Hij kan zo weer naar huis terug, ongedeerd. Vanavond een transport van honderdtwintig Portugezen uit Amsterdam: wat men reeds zo lang gevreesd had is thans gebeurd: alle rasechte Portugezen in Westerbork geconcentreerd, evenals de volle Joden met vier rasechte Joodse grootouders. De Portugezen waren lang omtrent hun positie in het duister gelaten. Ook nu nog verkeren zij in het duister en worden zij in de waan gelaten, dat zij naar Portugal, hun vroegere vaderland, waar zij zich met de Maranen vermengden, zullen worden teruggezonden. Natuurlijk fantasie: driehonderd jaar na hun vertrek, zonder dat zij, rasechte Hollanders geworden, ooit weer aan Portugal als hun vaderland terugdachten. Maar zij hebben, nu de nood aan de man was, hun stamboom laten nagaan en lijvige documenten laten samenstellen om aan te tonen, dat zij nog altijd doorgewinterde Portugezen zijn. Zij lopen met lange lijsten met de prachtigste namen van hun voorouders in hun portefeuille. Zij zijn ook hier de aristocraten onder de Joden, zeker wat de namen en de voornamen betreft. Het verluidt nu dat zij zaterdag a.s. met een speciaal transport, tezamen met de Hongaarse vrouwen, op reis gaan. Ook de Ros-mannen, in weerwil van het feit, dat zij niet konden suppleren. Waarheen en met welk doel? Duisternis, zoals over alles wat met de Joden geschiedt, duisternis hangt. Dit keer zijn geen ‘groenen’ meegegaan, maar gewone politie. Een bewijs, zou men zeggen, dat het transport geen echt transport was, maar een reisgezelschap.