Zondag 7 november
Verjaardag van mijn komst een jaar geleden in Westerbork, in dezelfde barak als
waarin ik thans huis. Herdacht met een kleine eetpartij met een goede vriendin
aan een hoek van een tafel ergens in mijn barak. Tafelruimte is een probleem.
Alle tafels zijn overbezet. Bewoners, die bedden aan de wand bezetten, bezitten
een natuurlijk recht op de tafels, die aan de vensters tussen de bedden zijn
geplaatst. Daarmee is de tafelruimte uitgeput. Bewoners van de bedden in de
middenrijen hebben geen tafels tot hun beschikking en zijn aangewezen op de
tafels aan de vensters. Zij worden geduld, scheef aangekeken of weggekeken, in
ieder geval zonder strubbelingen gaat het meestal niet. Ik ben niet
niet-geaccepteerd. Van de nood heb ik een deugd gemaakt en een hoek bezet van
een tafel, die verloren staat tussen de ingang van de barak en de middenrijen
van bedden tegenover het postkantoortje. Daar heb ik vanavond mijn komst in
Westerbork herdacht, niet als feest, omdat ik reeds zolang hier ben, maar omdat
ik een jaar op Polen heb gewonnen. Keurig gedekte tafel. Tafellaken: een
gebloemd stukje katoen voor een japon. Menu (in dezelfde volgorde): gebakken
aardappeltjes, consommé, hors d'oeuvre: ei met mosterdsausje, roggebrood met
kaas, beschuit met kaas, broodje met worst, perencompôte, appel, koffie
(surrogaat), sigaret. Een kleine opkikkering op deze mesthoop. Veel
belangstelling van de gaande en komende man. Geval van kinderverlamming in barak
61.
Auteursrechtelijk beschermd