Zondag 5 september
Gisteravond naar de première van de revue geweest van de Bühne Lager Westerbork,
Leitung Max Ehrlich. ‘Humor und Melodie’, Revue in achtzehn Bildern von Willy
Rosen. Musik: Willy Rosen und Erich Ziegler. Inszenierung: Max Ehrlich. De
Obersturmführer was in burger aanwezig met zijn secretaresse mejuffrouw Hassel.
Achter hem dr. Spanier, Schlesinger, Todtmann, Samson, de dienstleiders, en
verder stikvol. Toen de commandant binnenkwam verrees de gehele zaal; hij gaf
door zijn twee handen op te steken te verstaan, dat men weer kon gaan zitten. De
stijl van de revue gelijkt in menig opzicht op die van Joesjni. Kostuums en
decors eerste rangs, betaald uit een rijke kas naar het scheen. De revue: een
mengeling van schetsen uit de oude doos en milde bespotting van toestanden en
verhoudingen in het kamp. Geen enkel scherp woord, geen enkel wrang woord, maar
een beetje lichte ironie, zo terloops geplaatst en de hoofdzaken mijdend.
Compromis. Typerend is het volgend liedje:
Parodie op het arbeidsproces van Westerbork: zinloos bedrijf. Of de uitroep:
Hoch die Arbeit,
Damit man nicht herankommt.
Zonder smet voorgedragen en met groot vakmanschap over het voetlicht gebracht,
met de Jodenster op de borst, prachtige decoratie, allen leden van
een-en-hetzelfde genootschap. Een revue, die het doet en waarmee het gezelschap
een tournee door Nederland zou kunnen maken misschien met gewaarborgd succes.
Het (Duitse) publiek was verrukt