In dépôt

Zaterdag 10 juli

Van Schlesinger geen antwoord gekregen. In de namiddag naar de Registratie om bij dr. Ottenstein te informeren naar het doel van de ondervraging van Frau Slottke. Dr. Ottenstein afwezig. Slaapt omdat hij gisternacht in touw was geweest. Bromet kan me geen uitsluitsel geven. Daarna naar Trottel. Afgesproken samen naar Schlesinger te gaan. ‘Moet ik nog iets zeggen over hulp van dr. Spanier?’ ‘Hoeft niet, heeft Schlesinger al in orde gebracht.’ ‘Heb ik u al verteld, dat de stationsarts bereid is mij voorlopig nog te houden?’ ‘Dacht u, dat die dat zonder goedkeuring van Schlesinger zou doen?’ Ik besef het: machtig heer is die Schlesinger! Trottel trekt een bedenkelijk gezicht als hij verneemt van onderhoud met Frau Slottke. Schlesinger zal er wel meer van weten. Om half zes naar diens bureau. Moeten antichambreren. Klein toneel van de Joodse Raad in Amsterdam: in- en uitvliegen van Joodse ambtenaartjes. Uit een der kamers klinkt het geluid van een eerste viool, repetitie onder leiding van de dirigent van het orkest, Neuberg. Tegen kwart voor zes komt Schlesinger; zwaargebouwde, vierkante kerel, kogelronde kop met smal toelopend, kaal voorhoofd, sensueel gezicht, rode lippen, fosforiserende ogen. Dictatortype: hij heft de arm driftig gestrekt recht vooruit als groet. Wisselt een handdruk met Trottel. Gaat zijn bureau binnen en komt een ogenblik later terug met mevrouw Schlesinger die in zijn bureau gewacht had, om haar uitgeleide te doen. Vrouw zo rond als een ton, deugdelijk doorvoed, goed leven, bol hoofd als van een maanvis, pikzwart, blinkende witte tanden, coquet. Trottel gaat voorlopig zonder mij in Schlesingers kamer: het is beter, meent hij, dat hij Schlesinger eerst alleen ontmoet. Er kunnen anderen in de kamer zijn. ‘U moet maar doen zoals u dat het beste acht.’ De keuken heeft natuurlijk

[p. 79]

haar geheimen. Vijf minuten later word ik binnengeroepen. ‘Also, mijnheer Zo-en-zo. Hoe gaat het.’ Ik leg mijn hand in zijn uitgestoken vlezige knuist. ‘Ik wil u vooraf hartelijk danken voor uw hulp op jl. dinsdag. U hebt u een vriend betoond. Wie zich mijn vriend betoont, is voorgoed mijn vriend, dat begrijpt u.’ Het van buiten geleerde lesje. ‘Spielt keine Rolle. Hoe staan de zaken.’ ‘Gisteren ben ik onverwacht bij Frau Slottke geroepen. Die heeft < mij > ondervraagd wat mijn huwelijksbetrekkingen, enz. betreft. Hebt u enig idee wat dat kan zijn?’ ‘Ik weet het niet, ofschoon ik het wel kan vermoeden.’ Diplomatiek gezicht; lange haal aan zijn sigaret. ‘Men zegt: Theresienstadt.’ Schlesinger zwijgt. ‘Denkt u dat het uitgaat van mtjn krant? Ook een collega van mij was opgeroepen.’ ‘Waarschijnlijk wel.’ ‘Dus het is gunstig.’ ‘Denk het.’ Het klinkt niet overtuigend. ‘Weet u wat u doet? Komt u maandagavond bij mij en mijn vrouw op bezoek.’ ‘Goed!’ ‘Neen, laten we wat anders doen. U is een international journalist. U zorgt dat ik morgen in de loop van de dag in een paar regels uw levensloop heb en uw betrekkingen in het buitenland.’ ‘Daar heb je 't’, schiet 't in mijn geest. ‘Goed!’ zeg ik. ‘In orde.’ Hij staat op ten afscheid. ‘Moet u de copie van mijn telegram naar Amsterdam voor Puttkammer niet hebben?’ ‘Die schenk' ich Ihnen!’ Machtig heer! Potige handdruk bij het afscheid. Trottel zegt buiten: ‘Het is in orde: u blijft hier. Als u er maar voor zorgt, dat hij die paar regels omtrent uw levensloop en uw relaties krijgt. Ik heb mij garant voor u verklaard. Ik heb vertrouwen in u.’ Aardig van Trottel! Kleine schelm, ik heb je door, leperd! We zullen wel zien. Zo gemakkelijk ben ik niet te vangen. Tegen zeven uur kom ik in mijn barak terug: grote emotie over het van de radio afkomstige bericht, dat Engelsen en Amerikanen op Sicilië geland zijn. Iedereen vraagt iedereen: heb je het gehoord, is het juist? Gelukkig, eindelijk komt dan de invasie, die de Joden van de druk moet bevrijden en hun verlossing brengen. Dat is de stemming die algemeen heerst. Een kleine morele opkikkering in de ellende. Gisteren een transport van een grote tweehonderdvijftig Joden uit Amsterdam aangekomen.