De held en andere kinderverhalen

[p. 20]

Een zusje

DE KLEINE AMBA IS VANDAAG ERG BLIJ.

OMA HEEFT EEN STRIKJE OM HAAR VLECHT GEDAAN, NIET ALLEEN OM DIE REDEN IS ZE BLIJ.

NEE HOOR!

ER IS VANDAAG FEEST.

MOEDER HEEFT ACHT DAGEN GELEDEN EEN BABY GEHAD. AMBA HEEFT DUS EEN ZUSJE GEHAD.

EN VANDAAG IS HET DE ACHTSTE DAG.

ZE HEEFT ELKE DAG OP HAAR VINGERS GETELD.

AMBA HEEFT HAAR ZUSJE ALLEEN MAAR HOREN HUILEN.

KIJK MAAR! DE NEVEN EN NICHTEN KOMEN AL AAN. ZE KOMEN FEEST VIEREN. ZE PRATEN LUID TOT ELKAAR. WAT IS HET IN-EENS DRUK IN HET HUIS VAN AMBA. MAAR HET IS AL EEN WEEK EERDER BEGONNEN. TOEN KWAM OMA IN DE STAD OM MOEDER TE HELPEN.

OMA WOONT VER. JE MOET UREN IN DE BUS ZITTEN. DAARNA MOET JE MET DE BOOT VERDER.

AMBA IS EEN KEER MET VADER GEWEEST. ZE ZAG HET STUW-MEER.

[p. 21]

ZE ZAG OOK HET GEBOUW DAT IN HET WATER STAAT. VADER ZEI: ‘DAT IS DE CENTRALE’.

AMBA BEGREEP ER NIETS VAN. NU WEET ZE DAT HET WATER BIJ DE DAM, ZORGT VOOR HET LICHT IN HUN HUIS.

OMA WOONT OP POKIGRON.

AMBA DENKT AAN DE GE-VAAR-LIJ-KE WATER-VALLEN. O, WAT WAS ZE BANG.

EN OMA IS OVER DE-ZELFDE VALLEN NAAR DE STAD GEKOMEN. ‘WAT MOEDIG VAN OMA’.

MAAR OMA HELPT GRAAG. ZE KRIJGT NIET ZO VAAK EEN KLEIN-KIND.

NU HEEFT OMA TWEE KLEIN KIN-DE-REN.

OMA IS ERG BLIJ. ‘MEISJES MAKEN DE FA-MI-LIE GROOT’ ZEGT ZE.

NU KOMEN OOK OOM EN TANTE AAN.

ZIJN DIE OOK NAAR DE STAD GEKOMEN, SPECIAAL VOOR DIT FEEST?.

DAT ZAL WEL. WANT ALS DE BABY VOOR HET EERST DE KAMER UIT-KOMT IS ER GROOT FEEST.

HET ERF IS HAAST VOL. GELUKKIG DAT DE ZON ZO MOOI SCHIJNT VANDAAG.

ZE KUNNEN DAN BUITEN ZITTEN.

[p. 22]

ER WORDT GEDRONKEN EN TORI GEPRAAT.

VAAK HARD GE-LACH-EN. AMBA RENT MET ROSA EN DE AN-DE-REN HET ERF ROND. INEENS HOUDT IE-MAND ZE TE-GEN. HET MOET STIL ZIJN, WANT OOM GAAT PRATEN. DAT IS MOEDERS OOM.

AMBA DENKT DAT HIJ GOEDE DINGEN ZEGT.

TANTE FRONST HAAR WENK-BRAU-WEN.

NEEF KNIKT. PAPA EN MAMA LACHEN.

DAN KLAPPEN ZE ALLEN IN DE HANDEN.

DAARNA STAAN ZE OP. ZE LOPEN NAAR HET HUIS TOE. BIJ DE DEUR BLIJVEN ZE STAAN.

TRESA KOMT DE KAMER UIT MET DE BABY.

ALLE MENSEN KLAPPEN IN DE HANDEN. WAT EEN LAWAAI!. TRESA LOOPT MET GE-BO-GEN RUG DOOR HET HUIS.

BIJ ELKE STAP BRENGT ZE DE VOETJES VAN DE BABY NAAR DE VLOER TOE.

DAARNA KOMT HET ERF AAN DE BEURT.

ELKE KEER ALS DE VOETJES DE GROND RAKEN, DOET OOM EEN WENS.

NA ELKE WENS WORDT ER GEKLAPT.

EINDELIJK IS TRESA KLAAR.

ZE BRENGT DE BABY NAAR MAMA'S OOM.

HIJ HOUDT HAAR EVEN VAST EN GEEFT HET AAN TANTE. DE BABY GAAT VAN HAND TOT HAND.

‘O, WAT EEN SCHAT!’ ROEPT TANTE AKOEBA.

‘EN WAT LIJKT ZE OP AMBA’.

AMBA GAAT OP HAAR TENEN STAAN OM BETER TE ZIEN.

[p. 23]

MAAR HET LUKT NIET. TANTE AKOEBA GEEFT HAAR AAN OOM DOLF.

DAT DUURT EEN HELE TIJD. AMBA IS ERG ON-GE-DUL-DIG.

WAT IS ZE BLIJ ALS DE BABY BIJ MOEDER OP SCHOOT IS.

MOEDER ZIT OP EEN LAGE BANK. AMBA GAAT NAAST HAAR STAAN. MOEDER STRIJKT MET HAAR ENE HAND OVER AMBA'S HOOFD.

‘VINDT JE HAAR LIEF? VRAAGT MOEDER.

‘JA’ ZEGT AMBA ZACHT. MAAR AMBA VINDT DE BABY NIET MOOI. HAAR MONDJE IS TE KLEIN.

EN BIJ HAAR NEUS ZITTEN HAAST GEEN GAATJES.

ZEI TANTE AKOEBA DAT DE BABY OP AMBA LIJKT?

AMBA VINDT DAT NIET. ZIJ HEEFT EEN GROTERE MOND, GROTERE NEUS EN GROTERE OREN.

MOEDER KIJKT NAAR AMBA ‘GA JE MET HAAR SPELEN?’ VRAAG ZE.

‘NEE’ ZEGT AMBA EN ZE KIJKT EEN ANDERE KANT OP.

MOEDER ZEGT: ‘DAT KAN NU NOG NIET WACHT MAAR, ALS ZE GROOT GEWORDEN IS, ZOALS MURIËL VAN OOM DOLF’.

MURIËL IS AL EEN JAAR OUD. ZE KAN FLINK STOEI-EN. ‘O, JA’ ZEGT AMBA LUID.

‘MAMA, GAAT ZE OOK RENNEN OP HET ERF?’

‘JA’ ZEGT MOEDER. AMBA IS WEER BLIJ.

ALS ALLE OOMS EN TANTES, NICHTEN EN NEVEN WEG ZIJN, HUP-PELT AMBA DOOR HET HUIS.

[p. 24]

NU HEEFT ZE EEN ZUSJE. OVER EEN PAAR MAANDEN ZAL ZE MET HAAR ZUSJE KUNNEN SPELEN. DAAR HEEFT MOEDER VOOR GEZORGD.

MOEDER KRIJGT EEN KLIN-KEN-DE ZOEN.

MOEDER ZEGT: ‘EN VADER DAN? BABY'S KOMEN NIET ALLEEN DOOR MOEDERS. OOK DOOR VADERS’. MOEDER HEEFT GELIJK.

VADER KRIJGT EEN FLINKE BRASA.

DAN GAAT AMBA NAAR BED.