Lafu. Het hondje van Sita

[p. 5]

Het huis van Sita

Hallo! Ik ben een hondje en ik heet Lafu! Zie je wel? Je lacht! Daarom heet ik Lafu. Dat zegt Sita altijd als iemand vraagt hoe ik heet. Sita is mijn baasje of eigenlijk moet ik zeggen: ‘Sita is mijn bazinnetje’, want ze is een meisje. Ze is heel lief en ik hou heel veel van haar.

Zal ik je vertellen hoe Sita er uit ziet? Ze heeft een mooie bruine kleur, twee stralende donkere ogen en een lieve mond die vaak lacht. Ze heeft lang haar, dat ze meestal in twee vlechten draagt. Soms heeft ze geen vlechten maar een lange kwast achter op haar hoofd. Haar moeder noemt dat een paardestaart! Dat is toch raar! Waarom een paardestaart? Sita is toch geen paard? Ze is een meisje! Dus die kwast heet gewoon een meisjesstaart. Soms doen de mensen wel dom hóór!

Sita woont in een huis met haar vader, moeder en drie broers en ook nog een tante. De broers zijn groter dan Sita. Sita is zeven jaar. Eén broer heet Aroen, die is een beetje groter dan Sita. Een andere broer heet Radjen, die is een beetje groter dan Aroen. Deze twee jongens zijn wild hóór!

Ze willen de hele dag met een bal spelen en een lawaai dat ze maken. Maar ze zijn wel aardig want soms laten ze mij ook meespelen. Af en toe voetballen ze op straat met andere jongens van de buurt.

Maar dan ga ik er niet bij. Want ik ben bang voor al die jongens die zo schreeuwen en die de bal zo hard schoppen.

[p. 6]

De grootste broer heet Mahinder. Van hem hou ik niet. Hij rijdt op zo'n ding met wielen, dat een heel akelig geluid maakt. Een bromfiets noemen ze dat. Elke dag rijdt hij op dat ding. Oei, wat een naar gegrom. Ik geloof dat daar binnenin een akelig beest zit dat mij wil bijten. Ik kan het niet helpen maar als ik dat gegrom hoor, word ik erg boos. Dan blaf ik: ‘Weg, akelig beest, ga weg, ga weg!’ Ik hap naar die fiets maar Mahinder die mijn geblaf niet verstaat, denkt dat ik zijn voet wil bijten. Dan wordt hij boos en hij zegt: ‘Vervelend beest, hou je bek!’ en hij schopt naar me. Hij heeft me mee dan eens geraakt schoen in mijn buik. Zo hard dat ik ervan moest janken. Maar Sita wordt boos als ze dat ziet en zegt: ‘Schop mijn hondje niet!’ en ze slaat haar arm om me heen en streelt me. Begrijp je nu waarom ik zoveel van Sita hou?

De vader van Sita heeft een bus. Hij gaat 's morgens heel vroeg weg en hij komt pas terug als het donker is. De moeder van Sita gaat soms ook weg maar niet zolang. Ze gaat alleen boodschappen doen. Dan is er ook nog een tante. Die heet Usha. Ze gaat ook 's morgens weg en komt 's middags thuis. Ik weet niet waar ze naartoe gaat, maar het heet ‘werk’. Sita en de broers gaan bijna elke morgen weg en komen later weer terug. Zij gaan naar ‘school’.

's Morgens gaat Sita weg in een auto waarin nog een heleboel kinderen zitten en 's middags komt ze weer met die auto. Aroen en Radjen

[p. 7]

gaan niet met de auto, die lopen. Als Sita thuis komt, ren ik naar het hek en ik blaf heel blij.

Ik spring tegen haar op en ze omhelst me, maar dat mag niet van haar mama. Die zegt dan: ‘Sita, omhels die hond niet! Je uniform gaat stinken!’ Sita gaat dan snel haar huiskleren aandoen. Soms loop ik met haar mee naar de kamer maar dat mag ook niet van haar mama. Tante Usha slaapt bij Sita in de kamer. Als die me in de kamer ziet, wordt ze heel boos en roept: ‘Lafu! Mars, ga naar buiten.’ De jongens slapen in een andere kamer. Maar daar ga ik nooit binnen want ik ben veel te bang voor Mahinder. Als ze allemaal thuis zijn, gaan ze eten. Dan mag ik niet binnen blijven. Sita's mama doet de achterdeur open en zegt tegen mij: ‘Lafu, ga buiten wachten!’ Ik moet wachten op de achterstoep. Soms heb ik een vreselijke honger en dan ben ik ongeduldig. Ik loop heen en weer en jank een beetje, want ik ben bang dat er geen eten voor me overblijft. Maar dat gebeurt niet hóór! Ik krijg altijd eten.

Als ze klaar zijn, komt Sita naar buiten. Ze pakt mijn bord en houdt het even onder de kraan. Je zou mij eens moeten zien. Van blijdschap kwispel ik heel hard met mijn staart. Sita brengt mijn bord naar binnen en haar mama doet eten daarop. Rijst met sju en groente en soms ook een kluif.

Heerlijk, heerlijk! Ik eet eerst heel vlug want ik heb honger en daarna

[p. 8]

eet ik wat langzamer. Soms is er zoveel, dat ik wat laat staan voor later.

Na het eten gaan de broers aan de grote tafel zitten met papieren. Ze maken huiswerk. Soms moet Sita ook aan de tafel zitten. Ik lig dan op het balkon en wacht op haar. Als ze klaar is, komt ze met mij spelen. Af en toe speelt ze met een ding, dat ze een pop noemt.

Het lijkt op een heel klein kind maar het is niet echt. Want het ruikt niet als een mens en het voelt ook niet warm aan. Sita gaat ook wel eens bij de buurkinderen spelen en dan ga ik met haar mee.

Voordat haar vader 's avonds thuis komt, gaat Sita baden. De hele familie gaat dan aan tafel om te eten. Ik ga niet in de keuken hoor, anders wordt de vader boos. Ik blijf gewoon op het balkon liggen, want ik heb ook niet zo'n honger. Als ze klaar zijn met eten, doet Sita's mama de restjes in mijn bord. Ze roept dan: ‘Lafu, Lafu!’ De familie gaat daarna voor een kastje zitten kijken. Dat noemen ze televisie. Heel vaak komt Sita bij mij op het balkon zitten. Soms klim ik stiekem op de stoel naast haar. Ze slaat haar arm om me heen en streelt me. Soms zingt ze een liedje en soms vertelt ze me een verhaaltje. Het is heel gezellig hoor als wij zo samen zitten. Ik zou willen dat het voor eeuwig kon doorgaan, maar na een poosje roept Sita's mama: ‘Sita, kom binnen! Je moet gaan slapen!’

Dan zegt Sita: ‘Dag Lafu! Tot morgen!’ Als Sita naar binnen is, ga ik ook een beetje slapen in mijn doos in de garage. Als de mensen van het huis later allemaal naar bed zijn, dan ben ik wakker. Ik hou de wacht.

[p. 9]

Ik zorg ervoor dat er geen dieven komen en dat er niets gebeurt met mijn familie. Ik pas goed op want ik hou van mijn mensen. En van Sita hou ik het meest.