Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
Auteursrechtvrij
[pagina 163]
| |
Stem: O Schoone Parsonagie.
O Eeuwigh Heer der Heeren!
Na dien geen mensch
Op aerden kan af-meten,
Noch grondelijck ons leeren,
Het wonderlijck geheym
Van u secreten:
Terwijl geen mensch
Met lust na wensch,
Kan bidden ende smeken;
Ten zy u goetheyt,
En Goddelijcke soetheyt,
Ons leert spreken.
Maer ghy door u genade,
Kunt wonderbaer
Het stenen hert bewegen,
Wy bidden vroegh en spade,
Aen u alleen
Om Goddelijcke zegen,
Ontsluyt daer door,
U schoon Tresoor,
Den schat van u goetheden.
O Godt eerweerdigh!
Maeckt onse herten veerdigh
Tot gebeden.
Heer doet mijn lippen open,
Dat ick u roem
Met vreughden mach verkonden,
Mijn heyl, mijn troost, mijn hope,
Geeft dat mijn ziel
Aen u blijft vast verbonden,
Dat mijn begeert
Hem went en keert,
Alleen naer u behagen,
U tot een eere,
En my tot vreughts vermeeren,
Al mijn dagen.
Verleent my vast vertrouwen,
Dat my geen twijffel
Noch wanhoop en quelle,
Noch in mijn swaer benouwen,
Aen u om hulp,
Geen tijt noch maet en stelle:
Maer goede Godt,
Op u gebodt
Sy lijdtsaem en geduldigh,
En my begeve
Om naer u wil te leven,
Gants sorchvuldigh.
Geeft Heer dat wy niet treden,
Hoovaerdighlijck
Voor u met onse wercken,
Maer wilt ons hier beneden,
Door u genaed
En goedigheyt verstercken,
Dat wy al t'saem,
In Christi naem
Vrymoedigh sonder schromen,
Verciert met deughden,
Voor u met hert en vreughde
Mogen komen.
Sterckt ons, o Godt! seer goedigh,
Dat wy van u
Noyt af-gekeert en werden,
Maer dat wy gants demoedigh
In het Gebedt
Stantvastelijck volherden,
Dat waer wy staen,
Of henen gaen,
Opheffen heyl'ge handen,
En steets verlaten
't Geen ghy gebiedt te haten,
Sond' en schanden.
|
|