Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Silvias Antwoort.

Stem: Verdwaelde Koninginne.

ICk ben doch niet genegen
Tot u, o Clorida,
Daerom ben ick u tegen
En gun u geen gena,
Hoe is verwert,
U Ieughdigh hert
In 't Doolhof van de minne,
Ey weest gerust,
Soeckt ander lust,
Ghy sult doch niet verwinnen.

[p. 139]

 

Ghy sult my niet bekoren

 

[Door] noch soo soete praet,

 

[Liefde] gaet verloren,

 

[Als] ydel in der daet,

 

[Ionghman] bedaert,

 

[Leeft] onbeswaert,

 

[Wilt] vry een ander trouwen,

 

[Die] u ontmoet

 

[Met] liefde soet

 

['t sal ]my niet berouwen.

 

Noch eens doen ick vermanen

 

[Op] my geen liefde stelt,

 

[Ter] baet geen sucht of tranen

 

['t zieltje] niet meer quelt

 

[Op] Clorida,

 

Op Silvia,

 

En set doch geen betrouwen,

 

Het werelts goet,

 

Noch hooge moet

 

Doet my niet achter-houwen.

 

't Mach nu niet anders wesen,

 

Hierom segh ick adieu,

 

Adieu Herder gepresen,

 

Toont u wat meerder schuw,

 

Op hooge staet

 

Ick niet verlaet,

 

Dat doet my niet weer-houwen,

 

Maer Vryers praet

 

Hoe schoon sy gaet

 

En mach men niet betrouwen.