Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Laura sat laest by de Beeck, &c.
Margrietje.
O Wat is 't een soet vermaeck,
In de deughde t'saem te paren,
Noyt en vint men schoonder saeck,
Dan als liefd' en trouw vergaren,
Siet eens na de jonge Iaren,
Daer soo is het al verheught,
Hoe is yder een te vreden,
Vol van blijtschap, en met reden,
Hert en Zieltjen is vol vreught.
Catarina.
Liefde maeckt het paren soet,
Och, het is een Hemels vreughde,
Als de Liefde blijcken doet
Trouwigheyt, en dat in deughde,
Dan so is 't een soete vreughde,
Die my schier bekoren sou,
Om gelijck de jonge lieden,
Weder-min en gunst te bieden,
Om te worden tot een vrou.
| |
[pagina 122]
| |
Margrietje.
Wat is doch den mensch alleen?
Sonder vreugde moet hy dwalen,
Twee geliefjens t'saem gemeen
Dat versoet veel droeve qualen,
Wie kan al de vreught op-halen?
O het is een suycker soet,
't Is een lust, een heughlijk leven,
't Huwlijck kan veel vreugde geven,
Als de Liefd' de trouwe voet.
Catarina.
Ia Margrietje, 't is alsoo,
Laet ons vry niet langer beyden,
En niet binden aen een stroo,
Maer met reden ons bereyden,
Waerom souden wy afscheyden
Van het geen ons Godt gebiedt,
Eva isser toe geschapen,
Waerom souden wy dan slapen,
Als t' eeren Gods geschiet.
Margrietje.
Hoe geluckigh is den mens,
Die door liefd' wort t'saem gebonden
Bruydegom ghy hebt na wens,
U een Eva uyt-gevonden,
s' Is van Godt u toe gesonden,
En het staet ons soo wel aen,
Dat wy sonder meer te seggen,
Sulck een brugh oock sullen leggen
Om op dese wech te gaen.
|
|