Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Schoonste Nimphje in het Wout.
WEest nu vrolijck en verblijt
Nu ter tijt,
Die hier t'samen zijt gekomen,
't Is een dach nu van geluck,
Vry van druck,
Wech met al de suffe dromen.
Siet daer is een Wild gejaeght,
Dat behaeght
Onse Bruydegoms persoone,
Maer wat is het voor een Dier!
't Is seer fier,
Eenen Magen jonck en Schoone.
Wonderlijck soo is dit werck,
Want seer sterck
Heeft den Iager moeten jagen,
't Wild dat woud niet zijn gevaen,
Maer gedaen
Is nu al des Iagers klagen.
Bruydegom ghy zijt die geen,
Die alleen
By den Iager wort geleken,
En het Wild dat is u Bruyt,
Dit ghy uyt
Haer geselschap hebt gestreken.
| |
[pagina 112]
| |
Laet in 't aertsche niet zijn verwert
Uwe hert,
Wilt het Hemelsche na-jagen:
Bouwt u huys op dese gront,
't Aller stont,
Wilt u vroom en eerlijck dragen.
Dits een Iachte die Godt bemint,
En ghy vint
Op dien wech des levens Kroone,
't Is Heer Bruydegom u plicht,
't Eeuwigh licht,
Sal het u hier namaels loonen.
Iaecht geduerigh na de deught,
In u Ieught,
Wilt in Godes vreese leven,
Met u lieve Echt-genoot,
Tot de doot
U voert in het eeuwigh leven.
't Is van God ons tot een wet
In-geset,
Dat men sal in deughden trouwen,
Want hy wil door d' Echte-staet,
Vroegh en laet,
Het geslacht alsoo op-bouwen.
Nu dan Bruydegom en Bruyt,
Tot besluyt,
Wy dan wenschen u te samen,
Aerdsche vreughde, vreed, en rust,
Naer u lust,
En een saligh eynde, Amen.
|
|