Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 60]

[Als het uur-werck is verloopen]

Te langh geveynst en is niet goet,
Als deught en trouw de liefde voet.

ALs het uur-werck is verloopen,
Dan soo hoeft men niet te hoopen
Na gespel, of klocke-slagh,
Dan soo hoort men geen gewagh,
Handt noch Wijser kan hem wende,
't Is gedaen, het is ten ende,
't Geeft een teken voor gewis
Dat het af-geloopen is.
Even soo is 't oock in 't minnen,
Twee gelieven eens van sinnen,
Is soo veel, dit wel verstaet,
Dat de klock niet meer en slaet:
Dat men dan niet meer moet veynsen,
Met gedachten, met gepeynsen.
't Is voorwaer een groot verdriet,
Als men blijck noch teken siet,
Van de Liefd'; En als een Maget
Onder schijn haer Minnaer plaget,
En door veynsery haer houdt
Om te leven ongetrout,
Sulcke Vrysters moet men schouwen
Die de Liefde binnen houwen,
Vryheyt wort een Maeght verleent
Aen de Vryer die haer meent.
Als de Liefde wort bevonden
Dat hy komt uyt 's herten gronde,
Dat hy goet is en oprecht,
Met getrouwheyt door-gevlecht,
Laet dan vry het veynsen varen,
Dan soo meuchje t'samen paren.
Tot besluyt wort u geleert,
Op het lest soo consenteert.