Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 47]

Liedeken.

Stem: 't Windeken daer het Bos af drilt.

DRoeve Cloris waer wilt ghy
Dwalen in u vrijery?
U gepeynsen,
En het veynsen
Van u lieftse Clorida,
Doet dat ghy leeft noch op gena.

't Is maer een schijn en anders niet,

Want u min die baert verdriet,
't Is verloren,
U verkoren
Toont voor 't oogh een soet gelaet;
Maer als ghy siet, 't is losse praet.

't Schijnt dat de Nimphjes haer geneught,

Hanght maer aen een schijn van vreught,
En besteden,
Sonder reden,
Menigh nachtjen al te los,
Houwen veel Vryers aen in 't gros.

Daerom soo klaegh ick met verdriet,

Dat men dit van Clora siet,
Mijn beminde,
Herts-gesinde,
Daer ick soo heb op vertrout,
En al mijn liefden op gebouwt.

Nimmermeer had ick dit vermoen,

Dat mijn Clora soo sou doen,
'k Ben verraden,
Want haer daden,
Geven klaer getuygenis,
Dat al mijn hoop verloren is.

Droevige traentjes stort ick nu,

Want mijn Herderin wort schu,
Van haer herder,
En loopt verder,
Clora, Clora, wachtje doch,
Vrijers te vangen is bedrogh.

'k Sal het gaen klagen hoe men doet,

Aen de Saters 't vuyl gebroet,
Dat de Meysjes
t' Elcke reysjes,
Hier te Land zijn schoon in schijn,
Maer dat het hert is vol fenijn.

Die sullen door haer listigheyt,

Even als men haer nu vleyt,
Soo besetten,
In haer netten,
Menigh Dochter tot haer spijt,
Datse niet meer en wert gevrijt.