Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[Het ooge van den mensch dat siet op schoone vrouwen]

Schoonheyt verblint het oogh.

Het ooge van den mensch dat siet op schoone vrouwen,

De schoonheyt geeft een lust, en port oock om te trouwen,
Maer is hy niet verdoolt die meest op schoonheyt siet?
Voor my ick segge ja: want schoonheyt baert verdriet.
Het is niet langh geleen dat Jochum ginck uyt vryen,
Het trouwet een schoon Vrou, en denkt noch om geen lyen,
Maer 't duert een kleyne tijt, de vrouwe krijght een roos,
Het aengesicht dat swelt, wort bol en dapper voos,
De schoonheyt die vertreckt, sy is niet meer voor oogen,
Nu zit de Vrouw en kermt, en Jochem is bedrogen.