Vervolg der dichtlievende uitspanningen

[p. 355]

Op de inenting der kinderziekte.

Inenting zie ik graeg van Boomen;

Doch die van Pokjes doet my schroomen.

Zy breekt dan eindelyk meê door in dit Gewest!
Vermeet'le Mensch! om iets onzekers voor te koomen,
Geeft gy een zeker Quaet. Zeg, Sterv'ling, waer 't niet best,
Stil af te wachten 't geen uw Godt u heeft beschooren?

Want moet gy sterven van die Quael,

Gewiss'!yk krygt gy ze andermael.

Al uw' vooruitzigt, alle uw' Kunst is dan verlooren.
Zo van tien Kinderen, wien 't Gif was ingeënt,
Slechts één te sterven quam, ik treurde zonder end'.

Maer 'k hoor een Engelschman reets zeggen:

Alle Uw' Bedenkingen zyn ongegront en valsch.
Een' scherpe Pen zal flux Uw Nonsens' wederleggen.
Waer berg ik my? haest kryg ik Britten aen den hals!