Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius– Auteursrechtvrij
[pagina 349]
| |
Kapitein in dienst van haere Majesteit, de keizerinne, koninginne van Hongaryen en Boheemen.
| |
[pagina 350]
| |
Denk om den braeven Stam, waer uit gy zyt gesprooten,
Waer van 't Gemeenerest vaek Diensten heeft genooten.
't NabuurigGa naar voetnoot§Zèelant spreekt nog dagelyks met lof
Van twee Ga naar voetnoot†Huyberten, beîsieraên van 't Staetenhof.
Laet, laet U nooit te ver vervoeren door Uw' Driften.
Tracht steets het Waer' van 't Valsch te schiften.
'k Misgun U geen vermaek; doch draef nooit buiten 't spoor.
Geef aen Verquisting, noch aen Gierigheit gehoor.
Gy hebt geen' Zorg zo lang Uw Vader is in 't leeven;
En laet hy, na zyn doot, U geen groot Erfdeel na,
Genoeg is 't dat men acht op zyne Zaeken sla.
Dan leeft men wel te vreên van 't geen de Goed'ren geeven.
Blyf buiten schulden, Zoon, dat zeg ik U voor 't lest.
Maer hoe! 'k vergat byna het best.
De Huwelykestaet was in de Pen gebleeven.
| |
[pagina 351]
| |
Daer denktge ook om: maer, Zoon, § verzint, eer gy begint.
Dat raed ik U gelyk een Vader en een Vrint.
| |
§ Misschien zal hier, tot een Toegistje, niet quaelyk voegen 't geen my zo aenstonts, onder 't naleezen van de Proef, ontschooten is. Men kan altoos niet ernstig zyn.
De Huw'lyks-Kooi, zegt ons een Dichter, is vol Plaegen.
Wanneer de Vogeltjes daer eens zyn ingeraekt,
Zien zy niet ligtelyk hun' Banden weêr geslaekt,
En quinkeleert 'er één, men ziet 'er hondert klaegen.
Ga naar voetnoot*Spreek ik van trouwen, zo zeit ze: myn Kint,
Och! och! zie wat je begint.
Dus hoorde ik Krelis vaek zyn Moertjes Les opdeunen.
't Is oude Wyvenklap, wie zou zich daer aen kreunen?
Al was 't gevaer ook nog zo groot,
Byna elk een wil toch eens trouwen voor zyn' doot.
|
|