Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 341]
| |
Aen den Heere Graeve van Lynden.
De Kunst voedt Kunstenaers, de Dichtaêr geen' Poëeten,
Zingt Vonck. Hy heeft gelyk, als men uit Nootdruft schryft,
En dan veeltyts nog Hong'rig blyft.
Maer die wel te eeten heeft, moet heerlyk 't Voetsel heeten,
Dat Hart en Geest verheugt, nieuw Vuur, nieuw Leeven schenkt,
Als een Poëet zyn Werk hoort roemen,
En Gy voordeelig daer van denkt.
Valt my dat Lot te beurt, 'kzal my doorvoed, gedrenkt,
En nooit beklaegenswaerdig noemen,
Al wierdt my nooit Pastei door U weêr toegeschikt.
Al wierd ik door 't Getraen der Bruit nu niet verquikt.
|
|